ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ WILD FLOWERS KASSANDRA

Η ελληνική χλωρίδα αριθμεί περί τα 5.700 είδη αυτοχθόνων φυτών. Ο υψηλός αριθμός των αυτοχθόνων ειδών της ελληνικής χλωρίδας κατατάσσει την χώρα μας, συγκριτικώς προς την έκτασή της, στις πρώτες θέσεις, αν όχι στην πρώτη, έναντι των άλλων χωρών της Ευρώπης. Προς σύγκριση, αναφέρουμε, ότι η χλωρίδα της Δανίας συνίσταται από περίπου 1.300 είδη και της Μεγάλης Βρετανίας από περίπου 2.200. Η Ελλάδα είναι υπέρμετρα πλούσια σε μοναδικά φυτά, είδη που απαντούν μόνον εδώ και πουθενά αλλού στον κόσμο. Ονομάζονται ενδημικά και γενικώς αναγνωρίζεται ότι είναι ιδιαιτέρως πολύτιμα, εν μέρει επειδή πολλά είναι σπάνια, που φύονται μόνο σε μικρές, διασκορπισμένες ή μοναδικές τοποθεσίες, και το σημαντικότερο, επειδή, αν χαθούν είτε από πρόθεση είτε κατά λάθος, εξαφανίζονται ανεπιστρεπτί. Δεν γνωρίζουμε αρκετά για τα φυτά μας, μια διαπίστωση που είναι αληθινή για κάθε χώρα και φυσικά και για την Ελλάδα.
Μια περιήγηση στην Χερσόνησο της Κασσάνδρας την άνοιξη έφερε την αναγκαιότητα της καταγραφής των κυριοτέρων από τα αγριολούλουδα της και όχι μόνο.

Η αναγνώριση των φυτών έγινε με την εφαρμογή Pl@ntNet Identify.
Έρευνα & Φωτογράφηση:
Βαγγέλης Κατσαρίνης - Μαίρη Παπαδοπούλου
© Sunspot Web Design 2007-2022 ®

Ονομασία: Κρίνος Της Θάλασσας (Pancratium Maritimum)
Περιοχή: Άφυτος, Λίμνα
GPS:40.101670, 23.439574
Φωτογράφηση: 2017
Ο Κρίνος της θάλασσας, ή θαλάσσιος ασφόδελος σε λαϊκή ονομασία, είναι αυτοφυές φυτό που συναντά κανείς σε αμμώδεις θαλάσσιες ακτές της Μεσογείου. Ο κρίνος της θάλασσας με τα μεγάλα εντυπωσιακά, λευκά, εύοσμα άνθη του, ανθίζει από τα μέσα Ιουλίου μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου και αποτελεί ένα από τα ωραιότερα είδη στις αμμώδεις παραλίες της χώρας μας. Η έντονη ανθρώπινη δραστηριότητα στις παράκτιες περιοχές και ιδιαίτερα η υπέρμετρη τουριστική ανάπτυξη απειλεί με εξαφάνιση τον κρίνο της θάλασσας. Χαρακτηρίζεται ως απειλούμενο εξαιτίας της σταδιακής καταστροφής των ενδιαιτημάτων του.

Ονομασία: Νούφαρο, Νυμφαία η λευκή (Nymphaea alba)
Περιοχή: Πολύχρονο, Λίμνη Μαυρόμπαρα
GPS:40.001477, 23.506961
Φωτογράφηση: 2012
Αυτό το εξαιρετικά όμορφο αυτοφυές νούφαρο είναι ένα απάραμιλλης αισθητικής αξίας είδος, το οποίο ξεχωρίζει για τα μεγάλα, λευκά άνθη και την κομψή, φυσική και ζωηρή του ανάπτυξη. Ανήκει στην οικογένεια των Νυμφαιωδών που περιλαμβάνει περίπου 50 είδη. Πρόκειται για ένα πολυετές, ποώδες είδος νούφαρου που προέρχεται από την Ευρώπη, τη βόρεια Αφρική και τη δυτική Ασία, όπου φύεται εντός υδάτινων σωμάτων με μικρή ή μηδαμινή ροή όπως λίμνες, κανάλια, έλη και τέλματα. Είναι ένα βυθισμένο, επιπλέον υδρόβιο φυτό, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του νερού. Το φυτό αναπτύσσεται από κονδυλώδες, έρπον ρίζωμα το οποίο είναι στερεωμένο στον πυθμένα και συγκρατείται με τη βοήθεια των ριζών του. Από το ρίζωμα εκφύονται πολυάριθμοι μακριοί, ευλύγιστοι μίσχοι που επιπλέουν χάρη στον αέρα που περιέχουν στο εσωτερικό τους, καταλήγοντας σε μεγάλα (διαμέτρου 10 έως 25 cm), επιπλέοντα φύλλα κυκλικού-καρδιοειδούς σχήματος και στιλπνής υφής, τα οποία είναι ζωηρά πράσινα στην άνω επιφάνειά τους και καστανέρυθρα στην κάτω. Τα εξαιρετικά όμορφα, ελαφρώς αρωματικά άνθη, τα οποία επιπλέουν στην επιφάνεια του νερού, ανοίγοντας τις πρωινές ώρες, εμφανίζονται σε συνεχόμενα κύματα ανθοφορίας από τον Απρίλιο έως τον Ιούλιο. Έχουν αρχικά κωδωνοειδές και στη συνέχεια αστεροειδές σχήμα, διάμετρο 10 έως 20 cm και αποτελούνται από 20 έως 25 λευκά πέταλα μήκους 5 cm που περιβάλλονται από 4 κιτρινοπράσινα σέπαλα. Τα άνθη ακολουθούνται από μικρούς σφαιρικούς καρπούς που βυθίζονται κάτω από την επιφάνεια του νερού και περιέχουν αρκετούς ελλειψοειδείς σπόρους.

Ονομασία: Ματθιόλα Η Τρικέρατη (Matthiola Tricuspidata)
Περιοχή: Παλιούρι, Άγιος Νικόλαος
GPS:39.931312, 23.733680
Φωτογράφηση: 2007
Η Matthiola tricuspidata ή όπως στα ελληνικά μεταφράζεται Ματθιόλα η τρικέρατη είναι ευρέως γνωστή ως η βιολέτα του γιαλού ή βιολέτα της θάλασσας καθώς τη συναντάμε σε παραλιακές περιοχές. Το ντελικάτο λουλούδι της έχει το χαρακτηριστικό άρωμα της βιολέτας. Το όνομα Matthiola το πήρε από τον Ιταλό φυσικό και βοτανολόγο Pierandrea Mattioli (Matthiolus) ενώ το δεύτερο συνθετικό του ονόματος της έχει να κάνει με τις τρεις αιχμές, τα δοντάκια, που χαρακτηρίζουν το φυτό της.

Ονομασία: Άγριο Καρότο (Daucus Carota)
Περιοχή: Ποσείδι, Φάρος
GPS:39.959507, 23.362744
Φωτογράφηση: 2022
Διετές ποώδες φυτό που μπορεί να φτάσει το 1 μέτρο ύψος. Τον πρώτο χρόνο παράγει μια ροζέτα με ύψος 10-15 και διάμετρο έως 45 εκατοστά και το δεύτερο χρόνο ανθίζει και ξεραίνεται. Η ανθοφορία του διαρκεί από το Μάη μέχρι το φθινόπωρο. Τα άνθη του είναι λευκά πέταλα, σπάνια ρόδινα και σχηματίζουν ακτινωτά σκιάδια, το μεσαίο άνθος συνήθως έχει βαθύ-πορφυρό χρώμα. Στο τέλος της άνθησης το σκιάδιο κλείνει προς τα μέσα και σχηματίζει μικρή φωλιά. Ελληνική Ονομασία: Δαύκος το καρότο. Κοινές ονομασίες: Αγριοκαρότο, Σταφύλινος, Δαυκί, Χαβούτσι, Χαβούζι, Καβούτσι. Το αιθέριο έλαιο από το σπόρο έχει πολύ ωραία μυρωδιά και χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και ως αρωματική ύλη στην παρασκευή τροφίμων. Το λάδι του φυτού έχει χρησιμοποιηθεί επίσης στην αισθητική σε αντιρυτιδικές κρέμες. Προσοχή μοιάζει με το θανατηφόρο Κώνειο το στικτόν (Conium maculatum).

Ονομασία: Παπαρούνα Κίτρινη Ή Γυαλόπικρα (Glaucium Flavum)
Περιοχή: Πευκοχώρι, Γλαρόκαβος
GPS:39.980774, 23.664965
Φωτογράφηση: 2022
Το Γλαύκιο το κίτρινο, που ονομάζεται και γυαλόπικρα, είναι μικρός διετής θάμνος(πόα) που ανθοφορεί κατά μήκος των αμμωδών εκτάσεων στις παραλίες. Είναι είδος μεσογειακό και η γεωγραφική του εξάπλωση φθάνει μέχρι τη Νορβηγία. Είναι μια κίτρινη παπαρούνα με σαρκώδη δασύτριχα έλλοβα φύλλα. Ανθίζει Μάιο μέχρι Ιούνιο.

Ονομασία: Αγχούσα, Αλκάνη (Anchusa Officinalis)
Περιοχή: Νέα Σκιώνη, Αρχαία Σκιώνη
GPS:39.935605, 23.564211
Φωτογράφηση: 2017
Το όνομα του φυτού προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη αγχουσίζομαι που σημαίνει χρησιμοποιώ άγχουσα, βάφω, χρωματίζω (κυρίως το πρόσωπο). Ο Διοσκουρίδης αναφέρει ότι η προσθήκη του φυτού στο κρασί το έκανε «ευφρόσυνο». Ο Πλίνιος αναφέρει ότι την χρησιμοποιούσαν στη βαφική, ενώ ο Γαληνός τη γνώριζε σαν καλλυντικό. Αυτοφύεται σε λιβάδια και χέρσα μέρη. Τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα (έχουν τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά όργανα) και γονιμοποιούνται από μέλισσες.

Ονομασία: Αμάραντο (Limonium Narbonense)
Περιοχή: Παλιούρι, Άγιος Νικόλαος
GPS:39.930479, 23.735763
Φωτογράφηση: 2010
Είναι πολύ διαδεδομένο ως αγριόχορτο στις Μεσογειακές χώρες. Μπορεί να αναπτυχθεί σε άγονα, βραχώδη, αμμώδη, παραθαλάσσια εδάφη και σε υψόμετρο μέχρι 450 μέτρα. Είναι πολυετές φυτό αν δεν αντιμετωπίσει παγετό και αντέχει την ξηρασία. Τα πρώτα φύλλα εμφανίζονται στα μέσα Φεβρουαρίου και αναπτύσσονται ακτινωτά. Πριν το τέλος της άνοιξης (Μάρτιο έως Ιούνιο) εμφανίζονται τα άνθη ενώ τα φύλλα στη βάση αρχίζουν να ξεραίνονται. Το φυτό διατηρείται μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού (Αύγουστο). Παρά τον γενικό μαρασμό του φυτού τα άνθη διατηρούνται σε καλή κατάσταση για μεγάλο διάστημα. Γι' αυτό χρησιμοποιείται και η ονομασία «αμάραντο».

Ονομασία: Οινοθήρα (Oenothera Speciosa)
Περιοχή: Νέα Φώκαια, Πύργος
GPS:40.133721, 23.403107
Φωτογράφηση: 2021
Η οινοθήρα είναι ένα εντυπωσιακό φυτό εδαφοκάλυψης με πλούσια ανθοφορία που διαρκεί από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο, ενώ μπορούμε να τη συναντήσουμε ανθισμένη ακόμα και μέσα στον χειμώνα. Στον ελληνικό χώρο το πιο διαδεδομένο είδος της, είναι η οινοθήρα που διαθέτει χαρακτηριστικά ροζ άνθη σε σχήμα ανοικτού κυπέλλου με κίτρινο χρώμα στο κέντρο. Η οινοθήρα παρουσιάζει πολύ γρήγορη πλευρική ανάπτυξη, δημιουργώντας ένα υπέροχο χαλί με λουλούδια σε χαμηλό ύψος 30-40 εκατοστών, χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Το γεγονός αυτό, σε συνδιασμό με την παρατεταμένη ανθοφορία που μας δίνει, την καθιστά ιδιαίτερα δημοφιλή επιλογή για κήπους και παρτέρια. Επιπλέον, η οινοθήρα προσελκύει μέλισσες και πεταλούδες στον κήπο μας και θεωρείται μελισσοκομικό φυτό. Είναι ιδιαίτερα χωροκατακτητικό φυτό, καθώς όπου φυτευτεί έχει την τάση να εξαπλώνεται και να μην αφήνει άλλα φυτά να αναπτυχθούν.Η οινοθήρα έχει και γαστρονομική αξία, καθώς τά λουλούδια της τρώγονται και μπορούν να αξιοποιηθούν ως ντεκόρ σε διάφορες σαλάτες και συνταγές μαγειρικής.

Ονομασία: Βάλσαμο, Σπαθόχορτο (Hypericum perforatum)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Ανεμόμυλος
GPS:40.052798, 23.415071
Φωτογράφηση: 2022
Η ονομασία του γένους «Υπερικόν» (Hypericum), προέρχεται από τις Ελληνικές λέξεις υπέρ (άνωθεν) και εικών (εικόνα), αναφορικά με την παράδοση η οποία υπάρχει, κατά τη διάρκεια της ημέρας του Αγίου Ιωάννη, στο να κρέμονται φυτά επάνω από τις θρησκευτικές εικόνες του σπιτιού, προκειμένου να αποκρουσθεί το κακό. Όμως ο συσχετισμός της λέξης υπερικόν με τον Άγιο Ιωάννη είναι προβληματικός αφού η λέξη χρησιμοποιείτο και πριν από την έλευση του χριστιανισμού, ενώ ακόμα και η ορθογραφία διαφέρει. Η Λατινική ονομασία του φυτού «διάτρητον» (perforatum), οφείλεται στο ότι τα φύλλα του έχουν στίγματα, τα οποία είναι εμφανή όταν κρατηθούν μπροστά στο φως, δίνοντάς τους έτσι την «διάτρητη» εμφάνιση. Ονομάζεται σπαθόχορτο και βαλσαμόχορτο, γιατί στην αρχαιότητα το χρησιμοποιούσαν ως επουλωτικό, στις πληγές που γινόντουσαν από τα σπαθιά. Το Υπερικόν το διάτρητον (Hypericum perforatum), είναι εγγενές σε τμήματα της Ευρώπης και της Ασίας αλλά έχει εξαπλωθεί και σε ολόκληρο τον κόσμο, ως ένα κοσμοπολίτικο αγριόχορτο εισβολέας, συμπεριλαμβάνοντας τις εύκρατες περιοχές της Ινδίας, Κίνας, Αφρικής και των Ηνωμένων Πολιτειών. Το βάλσαμο είναι ποώδες πολυετές φυτό (perennial) και η περίοδος της ανθοφορίας του ξεκινά νωρίς την Άνοιξη και - ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες - μπορεί να διαρκέσει μέχρι τις αρχές του Καλοκαιριού.

Ονομασία: Μάλβα Η Άγρια, Μολόχα (Malva Sylvestris)
Περιοχή: Σκάλα Φούρκας, Παναγία
GPS:40.010820, 23.395274
Φωτογράφηση: 2007
H άγρια μολόχα ανθίζει από την άνοιξη μέχρις τις αρχές του καλοκαιριού. Όταν δεν έχουμε αρκετές βροχοπτώσεις τον χειμώνα και κατά την άνοιξη τα φύλλα του φυτού είναι μικρότερα σε μέγεθος ενώ αν έχουμε ικανοποιητικές ή πολλές βροχές τα φύλλα είναι μεγαλύτερα. Αλλιώς ονομάζεται και Μαλάχη, Μαλάχη η άγρια (Malva sylvestris) ενώ άλλα ονόματα για το φυτό είναι και τα εξής : Αγριμολόχα, Αμπελόχα, Μάλβα, Μολάχη, Μουλάγκα, Αμολοχάκι. Μαλάχη είναι η ονομασία του φυτού στα αρχαία ελληνικά ενώ το λατινικό αντίστοιχο είναι malva. Η μολόχα έχει πράσινα παλαμοσχιδή φύλλα και αν το φυτό έχει επάρκεια νερού αυτά μπορεί να γίνουν αρκετά μεγάλα και οπτικά κάποιος θα έλεγε ότι μοιάζουν κάπως με τα φύλλα του κλήματος ή των πλατάνων. Έχει όμορφα ρόδινα άνθη, τα πέταλα είναι ροζ χρώματος και επάνω τους έχουν μωβ γραμμές. Χαρακτηριστικό των άνθεων του φυτού είναι η συστροφή των πετάλων του λίγο πριν ανοίξουν. Αν παρατηρήσουμε λίγο προσεχτικά το φυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι το διακρίνει ο αριθμός 5 αφού το άνθος αποτελείται πάντα από πέντε πέταλα ενώ και τα φύλλα του έχουν σχεδόν πάντα πέντε λοβούς, τα στρογγυλεμένα δηλαδή τμήματα ενός φύλλου. Η άγρια Μολόχα είναι πολυετές και ποώδες φυτό.

Ονομασία: Γλυκό μπιζέλι, Μοσχομπίζελο (Lathyrus odoratus)
Περιοχή: Νέα Φώκαια, Άγιος Δημήτριος-Άγιος Φανούριος
GPS:40.116013, 23.415087
Φωτογράφηση: 2022
Το μοσχομπίζελο ή λουβανούδα, είναι ανθοφόρο φυτό του γένους Λάθυρος της οικογένειας των Φαβίδων, με προέλευση τη Σικελία, την Κύπρο, τη νότια Ιταλία και τα νησιά του Αιγαίου. Πρόκειται για ετήσιο αναρριχητικό φυτό, το οποίο αναπτύσσεται σε ύψος 1-2 μέτρα, όποτε είναι διαθέσιμη η κατάλληλη υποστήριξη. Τα λουλούδια είναι πολυάριθμα στα μασχάλια των φύλλων και εκπέμπουν ένα γλυκό άρωμα. Το Lathyrus odoratus, το γλυκό μπιζέλι ήταν ένα από τα φυτά που χρησιμοποιήθηκαν τον 19ο αιώνα από τον Mendel για να τονίσει τους γενετικούς νόμους για την κληρονομικότητα και την υβριδοποίηση.

Ονομασία: Κολχικό Το Φθινοπωρινό (Colchicum Autumnale)
Περιοχή: Παλιούρι, Ακρωτήριο Κάνιστρο
GPS:39.921404, 23.741114
Φωτογράφηση: 2019
Βρέθηκε σε δύσκολη τοποθεσία στον λόφο Πύργος πάνω από το ακρωτήριο Κάνιστρο. Μοιάζει πολύ με τον κρόκο Κοζάνης. Το χαρακτηριστικό διάκρισης είναι ότι οι στήμονες στο κολχικό είναι έξι ενώ στον κρόκο μόνο τρεις. Το Colchicum Autumnale Κολχικό το Φθινοπωρινό είναι ένα τοξικό φυτό αφού προκαλεί καρδιακή ανεπάρκεια. Η δηλητηρίαση από αυτό το φυτό μοιάζει με την δηλητηρίαση από αρσενικό.

Ονομασία: Σιληνή (Silene Colorata-Silene Littorea)
Περιοχή: Νέα Φώκαια, Γλυκά Νερά
GPS:40.143121, 23.370879
Φωτογράφηση: 2011
Την φωτογραφήσαμε το 2011 στην Νέα Φώκαια περιοχή Γλυκά Νερά, αλλά υπάρχει παντού στην Κασσάνδρα. Στη χώρα μας υπάρχουν αρκετές δεκάδες είδη από φυτά της σιληνής, τα περισσότερα είναι ενδημικά κατά τόπους, δηλαδή φυτρώνουν μόνο στην συγκεκριμένη τοποθεσία. Η σιληνή η έγχρωμη είναι ένα από τα ωραιότερα αγριολούλουδα της άνοιξης και προτιμά πεδινές και αμμώδεις περιοχές.

Ονομασία: Κρίταμο Ή Κρίθμον Το Θαλασσινό (Crithmum Maritimum)
Περιοχή: Νέα Σκιώνη-Λουτρά
GPS:39.941635, 23.542060
Φωτογράφηση: 2017
Το κρίθμον το παράλιο (Crithmum maritimum) με κοινή ονομασία κρίταμο ή αλμύρα, είναι φυτό της οικογένειας των σελινοειδών. Το κρίταμο έχει μεσογειακή κυρίως κατανομή και αποτελεί κοινό είδος των ελληνικών ακτών. Απαντά σε γκρεμούς, βράχια, τοίχους κοντά στη θάλασσα, ακόμη και σε προβλήτες ή και κυματοθραύστες, αποτελώντας μαζί με το γένος Limonium έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς και διαδεδομένους εκπροσώπους της αλόφιλης βλάστησης στις βραχώδεις ακτές. Τα φύλλα του είναι σαρκώδη και έχουν χαρακτηριστικό γλαυκό χρώμα. Ανθίζει από Ιούλιο μέχρι Οκτώβριο και τα άνθη είναι λευκό-πρασινωπά, σε πυκνό σκιάδιο. Οι βλαστοί, τα φύλλα και οι καρποί του διατηρούνται συχνά σε άλμη ή ξύδι και χρησιμοποιούνται σε σαλάτες.

Ονομασία: Κάππαρη (Capparis Spinosa)
Περιοχή: Παλιούρι, Αυλάκι
GPS:39.914437, 23.653802
Φωτογράφηση: 2017
Capparis spinosa, Κάπαρη, Κάππαρη, Κάππαρις η ακανθώδης. Φυτρώνει σε όλη την Ελλάδα σε χαμηλά υψόμετρα και ιδιαίτερα στις παραθαλάσσιες περιοχές με ήπιο χειμώνα, σε βραχώδη κρεμνά, πετρώδεις βιότοπους και σε χωράφια. Το υπέροχο άνθος της Κάπαρης εμφανίζεται την άνοιξη ομορφαίνοντας τα ξερά και άγονα τοπία αλλά και τις παραλίες. Τα λουλούδια της κάπαρης πριν ανοίξουν, στο στάδιο που είναι ακόμα οφθαλμοί, μαζεύονται και τοποθετούνται σε αλατισμένο νερό με ξύδι αποτελώντας τη γνωστή κάππαρη του εμπορίου.

Ονομασία: Ζουμπούλι Ή Άγριος Νάρκισσος (Narcissus Tazetta)
Περιοχή: Νέα Σκιώνη, Λουλούδια
GPS:39.954937, 23.510920
Φωτογράφηση: 2022
Το όνομα του προέρχεται από τον ήρωα της ελληνικής μυθολογίας, τον Νάρκισσο, το δε tazetta σημαίνει μικρή κούπα, από το σχήμα της κιτρίνης κορόνας του άνθους. Οι νάρκισσοι περιλαμβάνουν περί τα 50 είδη. Στην Ελλάδα συναντώνται 6 με πιο δημοφιλή την γνωστή και από τους αρχαίους μύθους αμαρυλλίδα: Narcissus tazetta. Είναι πολυετές βολβώδες φυτό, ενδημικό της μεσογείου και ανθίζει νωρίς τον χειμώνα, τα δε άνθη του είναι ερμαφρόδιτα, (έχει αρσενικά και θηλυκά άνθη), που γονιμοποιούνται από μέλισσες. Το άρωμα των ανθέων είναι σχεδόν μεθυστικό. Μεγάλη ποσότητα ανθέων νάρκισσου σε κλειστό χώρο μπορεί να προκαλέσει ελαφρά νάρκωση.

Ονομασία: Θυμάρι (Thymbra Capitata)
Περιοχή: Κασσάνδρεια-Σίβηρη
GPS:40.051564, 23.377148
Φωτογράφηση: 2015
Με αντιμικροβιακή και αντιοξειδωτική δράση το θυμάρι είναι από τα κυρίαρχα μπαχαρικά στην ελληνική διατροφή. Διατηρεί το αρχαίο του όνομα «θύμος», που προέρχεται από το ρήμα «θύω» (θυσιάζω) με τη σημασία του ευωδιάζω. Το φυτό έχει πατρίδα τη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια. Ο βασιλιάς των θυμαριών είναι το «κεφαλωτό» (Thymbra capitata) με το εξαίσιο άρωμά του, από το οποίο παράγεται και το περίφημο θυμαρίσιο μέλι.

Ονομασία: Ανεμώνη Η Στεφανωματική (Anemone Coronaria)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Βουργάρα
GPS:40.079425, 23.359607
Φωτογράφηση: 2019
H ανεμώνη η στεφανωματική αποτελεί είδος κοινό στην περιοχή του Αιγαίου και στο νοτιοανατολικό χερσαίο τμήμα της χώρας, η κατανομή γίνεται πιο σποραδική στα βόρεια και δυτικά, ενώ απουσιάζει στο εσωτερικό της χώρας. Τα σέπαλα είναι συνήθως έξι και το χρώμα τους ποικίλει με πιο κοινά το κόκκινο, ιώδες, ροζ, λευκό, γαλάζιο. Ανθίζει από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Απρίλιο, αν και υπό ευνοϊκές συνθήκες η ανθοφορία ξεκινά νωρίτερα από τέλη Οκτωβρίου με Νοέμβριο.

Ονομασία: Ίριδα η Υπόλευκη, Λευκός Κρίνος (Iris Albicans)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, κτήμα Παναγώτη Μουρμουρή
GPS:40.047988, 23.409169
Φωτογράφηση: 2011
Ανήκουν στην οικογένεια των Ιριδωδών (Iridaceae) και η επιστημονική τους ονομασία είναι Iris albicans. Το είδος αυτό καλλιεργείται από την αρχαιότητα (τουλάχιστον από το 1400 π.Χ.) και μπορεί να είναι η παλαιότερη καλλιέργεια ίριδας. Απαντώνται σε πετρώδεις πλαγιές, βραχώδη εδάφη, ακαλλιέργητους αγρούς και όρια καλλιεργούμενων αγρών σε πολλά μέρη της χώρας μας. Το λουλούδι "ίριδα" πήρε το όνομά του από τα χέρια του διάσημου θεραπευτή Ιπποκράτη, ο οποίος ονόμασε το φυτό προς τιμήν της αρχαίας Ελληνίδας θεάς Ίριδας, η οποία διακηρύσσει στους ανθρώπους τη θέληση των ολυμπιακών θεών. Οι ίριδες θεωρούνται ένα από τα πιο όμορφα λουλούδια και υπάρχουν 100 είδη με διάφορα χρώματα.

Ονομασία: Παπαρούνα Κοινή (Papaver Rhoeas)
Περιοχή: Κασσανδρινό
GPS:40.015647, 23.439324
Φωτογράφηση: 2013
Το φυτό Papaver rhoeas Παπαρούνα φύεται σε όλη τη χώρα. Περίοδος ανθοφορίας από Φεβρουάριο-Αύγουστο. Τα ερμαφρόδιτα άνθη είναι βαθύ-κόκκινου χρώματος συχνά με μαύρη κηλίδα στη βάση, στρέφονται προς τα κάτω πριν ανοίξουν, σε μακριούς έντονα τριχωτούς ποδίσκους που βγαίνουν από τις μασχάλες των φύλλων. Οι τρυφεροί βλαστοί και τα φύλλα της Papaver rhoeas Παπαρούνα μαζεύονται μέχρι την Άνοιξη, όσο δεν είναι ανθισμένο το φυτό και τρώγονται ύστερα από βράσιμο, σε σαλάτα μόνα τους ή μαζί με άλλα χόρτα, σε χορτόπιτες και σε σούπες.

Ονομασία: Κυκλάμινο (Cyclamen Hederifolium)
Περιοχή: Σίβηρη, Ελάνη
GPS:40.043615, 23.352069
Φωτογράφηση: 2020
Το γένος Κυκλάμινον (Cyclamen) περιλαμβάνει μέχρι και 24 είδη τα οποία αναπτύσσονται κυρίως στις παραμεσόγειες περιοχές αλλά και σε αλπικά υψόμετρα. Τα άνθη είναι ρόδινα, λευκά, ιώδη ή πορφυρά με πολύ μακρύ ποδίσκο και γέρνουν προς τα κάτω. Ανθίζουν από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη, ενώ τα περισσότερα είδη περνούν μια περίοδο λήθαργου το καλοκαίρι.

Ονομασία: Ίσατις Η Βαφική, Κρητίδα, Λουλάκι (Isatis Tinctoria)
Περιοχή: Κασσανδρινό
GPS:40.011800, 23.446029
Φωτογράφηση: 2007
Διετές ποώδες φυτό με ανερχόμενους βλαστούς έως 1 μέτρο. Τα φύλα της βάσης είναι ακέραια, επιμήκη λογχοειδή που ξεραίνονται κατά την άνθηση ενώ του βλαστού είναι άμισχα. Ανθίζει Απρίλιο-Μάιο σχηματίζοντας μεγάλες κορυμβοειδείς ταξιανθίες. Ο καρπός είναι κεράτιο με ένα σπέρμα ανά χώρο με μεγάλο πτερύγιο. Απαντάται σε ολόκληρη την Ελλάδα και έχει Ευρασιατική καταγωγή. Προτιμά βραχώδεις θέσεις και πρανή δρόμων μέχρι τα 1300 μέτρα. Από τα φύλλα του φυτού, μετά από ζύμωση έβγαινε γαλάζια χρωστική ύλη που κάλυπτε για χρόνια τις ανάγκες σε μπλε (λουλάκι).

Ονομασία: Γλαδιόλα Άγρια, Μαχαιρίδα (Gladiolus Italicus)
Περιοχή: Κρυοπηγή
GPS:40.030284, 23.470785
Φωτογράφηση: 2016
Όμορφο πολυετές βολβώδες φυτό το συναντάμε σχεδόν σπάνιο, σε ελαιώνες και ακαλλιέργητα χωράφια. Το είδος τείνει να εξαφανισθεί από την περιοχή, πιθανό από την υπέρ συλλογή από τους εκδρομείς ειδικά την ημέρα της πρωτομαγιάς. Ανθίζει Μάρτιο-Απρίλιο-Μάιο και κάθε στέλεχος της ανθοταξίας μπορεί να φέρει 6 μέχρι και 20 άνθη, άοσμα, χονωειδή τα οποία είναι εξαιρετικά λουλούδια για βάζο.

Ονομασία: Ασφόδελος Ο Πολύκλαδος Ή Σπερδούκλα (Asphodelus Ramosus)
Περιοχή: Καλλιθέα, Ελληνικά
GPS:40.056133, 23.447669
Φωτογράφηση: 2017
Φυτό πανάρχαιο που η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων. Σύμφωνα με την πλούσια Ελληνική Μυθολογία ο θεός Άδης υποδέχεται τις ψυχές των πεθαμένων μέσα σε λιβάδια από σφερδούκλια. Ανθίζει Φεβρουάριο και Μάρτιο και δίνει μεγάλες ποσότητες γύρη και νέκταρ. Πρόκειται για ένα σπουδαίο μελισσοκομικό φυτό που λόγω της εποχής που ανθίζει (χειμώνα προς άνοιξη) είναι πολύ χρήσιμο για την ανάπτυξη των μελισσοσμηνών. Ο Ασφόδελος έχει μια όχι πολύ ευχάριστη μυρωδιά και δεν τρώγεται από πρόβατα και κατσίκες και αυτό, ίσως, εξηγεί τη μεγάλη εξάπλωση του φυτού. Στην Ελλάδα βρίσκονται αρκετά διαφορετικά είδη, με μικρές διαφορές στο χρώμα των λουλουδιών, το μέγεθος των καρπών, κ.α. Στο είδος Asphodelus ramosus τα άνθη έχουν μια καφεκόκκινη ρίγα.

Ονομασία: Κουφοξυλία Ή Ζαμπούκος (Sambucus Ebulus)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Παπαστάθη (Βρύση)
GPS:40.087475, 23.363864
Φωτογράφηση: 2021
Είναι πολυετές φυτό με ύψος από 0,5-2 μέτρα, με όρθιους ποώδεις βλαστούς και ξυλώδες ρίζωμα. Έχει έντονη δυσάρεστη, πικρή οσμή και επίσης δυσάρεστη γεύση. Άνθη υπόλευκα, αρωματικά, σε ταξιανθίες κόρυμβου διαμέτρου 5-16 εκατοστών, με 5 στήμονες που φέρουν κόκκινους αρχικά ανθήρες και μαύρους αργότερα. Περίοδος ανθοφορίας από Ιούλιο - Αύγουστο. Ο καρπός είναι μικρή γυαλιστερή τοξική μαύρη ράγα, σε μέγεθος μπιζελιού. Το συναντάμε σε δάση, ξέφωτα δασών, σε υγρές τοποθεσίες, σε υγρές πεδιάδες, σε όχθες ρυακιών και κατά μήκος των δρόμων. Σε υπερβολική δοσολογία το φυτό είναι τοξικό.

Ονομασία: Πράσο Άγριο (Allium Ampeloprasum)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Κήπος Αστέρη Τσελεπή
GPS:40.047863, 23.409056
Φωτογράφηση: 2021
Το Άλλιον το αμπελόπρασο ανήκει στο γένος Άλλιον και στην οικογένεια των Λειριοειδών. Το άγριο φυτό είναι κοινώς γνωστό ως άγριο πράσο. Συναντάται από τη νότια Ευρώπη μέχρι τη δυτική Ασία, αλλά καλλιεργείται επίσης και σε πολλά άλλα μέρη. Το άγριο πράσο συλλέγεται την άνοιξη και το καλοκαίρι. Ο βολβός και το στέλεχος που σχηματίζονται από τα επικαλυπτόμενα βασικά φύλλα παραδοσιακά συλλέγονται πριν ανθίσουν και καταναλώνονται τόσο ως λαχανικό όσο και ως καρύκευμα στην περιοχή της Μεσογείου. Είναι πολυετής βολβώδες πόα, της οικογένειας των Alliaceae, που μοιάζει με το σκόρδο, ο ανθοφόρος βλαστός του είναι λεπτός, λείος, με οσμή σκόρδου και με ύψος μέχρι 1,5 μέτρο. Η χρήση του έχει καταγραφεί τουλάχιστον στην Ισπανία, Ιταλία, Σλοβενία, Κροατία, Ελλάδα , Κύπρος, Τουρκία, Ιορδανία, Παλαιστίνη και Τυνησία. Ο Διοσκουρίδης το 1ο αιώνα μ.Χ. προσδιόρισε με σαφήνεια τις φαρμακευτικές ιδιότητες του άγριου πράσου, ενός φυτού που οι Έλληνες το γνωρίζουν ως αμπελόπρασον (συνήθως αναπτύσσεται μέσα στους αμπελώνες).

Ονομασία: Μελίλωτος ο φαρμακευτικός (Melilotus officinalis)
Περιοχή: Νέα Φώκαια, Υγρότοπος Γεράνι
GPS:40.126765, 23.322633
Φωτογράφηση: 2022
Το Melilotus officinalis Μελίλωτος είναι ένα φυτό που φύεται σε όλη τη χώρα, σε λιβάδια, εγκαταλελειμμένα χωράφια, άκρες δρόμων, είναι ανθεκτικό στην ξηρασία και έχει πλούσια παραγωγή σπόρων. Από το φυτό συλλέγονται οι ανθοφόροι βλαστοί. Είναι όρθια ετήσια ή διετή πόα, της οικογένειας Fabaceae, με ύψος από 50-130 εκατοστά, με στελέχη ελεύθερα διακλαδισμένα και εύρωστα. Τα φύλλα του χωρίζονται σε τρία φυλλάρια, ωοειδή ή λογχοειδή και οδοντωτά. Τα λουλούδια είναι κίτρινα με χαρακτηριστική γλυκιά οσμή, σε ταξιανθία βότρυ. Ανθίζει την άνοιξη και το καλοκαίρι. Λαϊκή Ονομασία: Νυχάκι, Γλυκό τριφύλλι.

Ονομασία: Ελαιοκράμβη (Brassica Napus)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Κρεμμύδι
GPS:40.068089, 23.382374
Φωτογράφηση: 2017
Αυτοφυές, ετήσιο φυτό της περιοχής της Μεσογείου που όμως σήμερα λόγω αυξημένης ζήτησης κι ευρείας χρήσης του καλλιεργείται σχεδόν σε όλο τον κόσμο, κυρίως στο Βόρειο Ημισφαίριο. Το φυτό δεν παρουσιάζει ιδιαίτερες εδαφικές απαιτήσεις κι ευδοκιμεί σε περιοχές με ήπιους χειμώνες και δροσερά καλοκαίρια. Αποτελείται από μια ρόζετα φύλλων μπλε-πράσινου χρώματος από την οποία στη συνέχεια εκφύεται το κεντρικό, όρθιο στέλεχος, το οποίο αποτελείται από πλάγιους βλαστούς που καταλήγουν σε ανθοφόρες ταξιανθίες κίτρινου χρώματος. Το κραμβέλαιο χρησιμοποιείται ως βρώσιμο φυτικό έλαιο για την παρασκευή μαργαρίνης κι αποτελεί την τρίτη πηγή φυτικού ελαίου στον κόσμο, μετά τη σόγια και το φοινικέλαιο, σύμφωνα με έρευνα του Υπουργείου Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Χρησιμοποιείται επίσης ως ζωοτροφή κυρίως λόγω της υψηλής περιεκτικότητας του σε πρωτεΐνη, στη σαπωνοποιεία, και στις βιομηχανίες παρασκευής πλαστικών, χρωμάτων, φαρμάκων, ορυκτών λαδιών καθώς κι ως βιοντίζελ. Ο Διοσκουρίδης το αναφέρει ως «βούνιον», κι αναφέρεται στις ιδιότητες του.

Ονομασία: Λαδανιά (Cistus Creticus)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Αλούμπι
GPS:40.038310, 23.419563
Φωτογράφηση: 2015
Η κρητική λαδανιά ή λάβδανο ή λάδανο ή κίστος Cistus creticus έχει τις περισσότερες θεραπευτικές, φαρμακευτικές και καλλυντικές ιδιότητες από όλα τα είδη της αλαδανιάς και απαντάται σε μεγάλους πληθυσμούς σε χαμηλά παραθαλάσσια μέρη ως τα 1000 μέτρα υψόμετρο.Ο κρητικός Κίστος ή Λαδανιά είναι αειθαλής θάμνος με κολλώδεις και αραιές τρίχες- φύλλα που είναι πράσινα ανοιχτά στην επάνω πλευρά και λευκά στην κάτω επιφάνειά τους. Προτιμά πετρώδη, άγονα, ξηρά και καλά στραγγιζόμενα εδάφη, μπορεί να ευδοκιμήσει και στο κρύο αλλά και σε παραθαλάσσιες περιοχές. Είναι μεσογειακό είδος και το συναντάμε στα περισσότερα βουνά της Ελλάδος. Έχει μέγιστο ύψος 0,8- 1μ. και ροζ ανοιχτή ανθοφορία την άνοιξη Μάρτιο-Μάιο. Το αιθέριο έλαιο και το ανθόνερο του Κίστου χρησιμοποιείται στα καλλυντικά, στην αρωματοποιία, στη ζαχαροπλαστική, στην μαγειρική, στην σαπωνοποιία. Αποτελεί απαραίτητο συστατικό σε αναπλαστικές, αντιγηραντικές και αντιρυτιδικές κρέμες προσώπου.

Ονομασία: Κίστος Ο Σφακομηλόφυλλος (Cistus Salviifolius)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Αλούμπι
GPS:40.037828, 23.419782
Φωτογράφηση: 2007
Η άσπρη λαδανιά (Cistus salviifolius) είναι αειθαλής θάμνος με ξυλώδη κορμό του γένους Cistus, της οικογένειας των Κισθοειδών (Cistaceae). Άλλες κοινές ονομασίες, σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, είναι: αγκισαρέ, αγκίσαρος, αγριοφασκομηλιά, αγριόθρουμπο, ακισαριά, ακίσαρος, αλίσαρος, αξίστ, αξίστρος, άσπρη, ασπροκουνουκλιά, ασπροξισταρκά, ατίσαρος, βούκισο, κιστάρι, κίστος, κουνούκλα, κουνουκλιά, λαδανιά, λουβιδκιά, ξισταρκά, χαμοκίσαρος. Το όνομα του γένους Cistus προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «κίσθος» που σημαίνει καλάθι. Ο Θεόφραστος το αποκαλούσε «ο κίσθος ο θήλυς». Tο εντυπωσιακό αυτό αγριολούλουδο είναι εγγενές στην περιοχή της Μεσογείου, στη νότια Ευρώπη και σε τμήματα της Δυτικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής. Φύεται σε άγονες και πετρώδεις πλαγιές και σε υψόμετρο από 0-1.200 μέτρα. Προτιμάει τις ηλιόλουστες θέσεις και συχνά σχηματίζει μεγάλες κοινότητες με άλλα είδη του ίδιου γένους, όπως το Cistus incanus. Τις θερμές ώρες του καλοκαιριού, οι βλαστοί και τα φύλλα της λαδανιάς εκκρίνουν μια αρωματική ρητίνη, η οποία ονομάζεται «λάδανο» και χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και την σαπωνοποιία, παλαιότερα δε ως φάρμακο. Οι μέλισσες συλλέγουν το «λάδανο» και το μετατρέπουν σε πρόπολη.

Ονομασία: Άγριο ζουμπούλι, Ασκορδούλακας (Muscari comosum)
Περιοχή: Νέα Φώκαια, Υγρότοπος Γεράνι
GPS:40.127541, 23.322542
Φωτογράφηση: 2022
Ο όρθιος, σαρκώδης ανθοφόρος βλαστός που φτάνει σε ύψος 20-50 εκατοστά φέρει άνθη που έχουν μωβ, βαθύ μπλε χρώμα, διαταγμένα σε ταξιανθία βότρυ, κρεμαστά και πυκνά, ανθίζουν από Φεβρουάριο-Μάιο είναι ερμαφρόδιτα (έχουν και αρσενικά και θηλυκά όργανα) και γονιμοποιούνται από έντομα. Τα γόνιμα άνθη βρίσκονται στο κάτω μέρος σε σχήμα καμπάνας, με πιο ανοιχτόχρωμο λοβούς. Οι καρποί είναι τριγωνικές κάψες που περιέχουν πολλά μικρά σπέρματα. Το συναντάμε σε όλη τη χώρα σε χαμηλά υψόμετρα, σε πετρώδη εδάφη, σε όρια αγρών, ακαλλιέργητα εδάφη, δάση και σε λιβάδια, προτιμά καλά στραγγιζόμενα αμμώδη εδάφη. Συλλέγονται οι ανθοφόροι βλαστοί και οι βολβοί, εντοπίζονται εύκολα από την χαρακτηριστική ταξιανθία τους. Ελληνική ονομασία: Μούσκαρι το εύκομο. Κοινές ονομασίες: Άγριο ζουμπούλι, Ασκορδούλακας, Κρεμμυδούλα, το ψωμί του Κούκου, Λεοπόλδια η εύκομη. Το γένος Muscari περιλαμβάνει 45 είδη βολβωδών φυτών, είναι ενδημικά της Ελλάδας και της Μέσης Ανατολής όπου καλλιεργούνται για αιώνες, από τα Ελληνικά και Ρωμαϊκά χρόνια.

Ονομασία: Δελφίνιο (Delphinium consolida)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Μετόχι Καρακάλλου
GPS:40.096543, 23.369006
Φωτογράφηση: 2018
Μονοετές φυλλοβόλλο, όρθιο φυτό, αραιά χνουδωτό, με λεπτές διακλαδώσεις από τη βάση του. Είναι ζιζάνιο των αγρών που θα το συναντήσουμε μέχρι τα 800 μ. Τα άνθη είναι μωβ-μπλε με μακρύ πλήκτρο. Ανθοφορεί τους μήνες Μάιο-Οκτώβριο. Το Delphinium consolida είναι πολύκλαδο και έχει ιατροφαρμακευτικές ιδιότητες χρησιμοποιούμενο όμως σε μικρές ποσότητες και δίνει εξαιρετικά θεραπευτικά αποτελέσματα. Από πολύ παλιά, χρησιμοποιούνταν οι κοπανισμένοι σπόροι του φυτού σαν αλοιφή ενάντια στις ψείρες, στην ψωρίαση κτλ. Σήμερα οι σπόροι αυτοί χρησιμοποιούνται σαν “βάμμα” για επαλείψεις κατά των εκζεμάτων.

Ονομασία: Έχιο Το Κοινό, Βοϊδόγλωσσα (Echium Vulgare)
Περιοχή: Νέα Φώκαια, Υγρότοπος Γεράνι
GPS:40.126597, 23.322154
Φωτογράφηση: 2022
Μονοετής ή πολυετής πόα ύψους 0,5-1m, με στενά, γκριζοπράσινα, αγκαθωτά φύλλα και βιολετί, ερμαφρόδιτα άνθη. Ανήκει στην οικογένεια φυτών Boraginaceae (Βοραγινίδες). Η ανθοφορία γίνεται από τον Μάιο έως τον Αύγουστο και η καρποφορία από τον Αύγουστο έως τον Οκτώβριο. Το αφέψημα (τσάι) του φυτού εμφανίζει αντιβακτηριακές, αντιοξειδωτικές, αντιφλεγμονώδεις, μαλακτικές, διουρητικές, επουλωτικές και αντιβηχικές ιδιότητες. Συνιστάται στην αντιμετώπιση του πυρετού, των πονοκεφάλων και του φλεγμονικού άλγους. Εφαρμόζεται εξωτερικά υπό τη μορφή καταπλάσματος των νωπών φύλλων για την επούλωση ανοιχτών πληγών, εγκαυμάτων και ερεθισμών του δέρματος.

Ονομασία: Χαμολιός, Κορυμβώδες Καρδοπάτιο (Cardopatium Corymbosum)
Περιοχή: Σάνη, Μεσονήσι
GPS:40.123021, 23.320456
Φωτογράφηση: 2019
Το Cardopatum corymbosum είναι ένα πολυετές φυτό, αγκάθι που ζει και αναπτύσσεται σε άγονες παραλιακές ζώνες. Οικογένεια: Αστερίδες ή Σύνθετα (Asteraceae). Συνήθως αρχές της άνοιξης φύονται τα καινούργια αγκαθωτά φύλλα, ρόδακας στη γη. Το βρίσκουμε να ανθίζει αρχές καλοκαιριού με τα πολλά μπλε ανθίδια, μαζί, ανά μικρό μπουκέτο. Το κάθε μικρό ανθίδιο αποτελείται από μικροσκοπικό σωλήνα που επικάθεται σε κάλυκες και στο τελείωμα του άνθους εξωτερικά έξη λεπτά γραμμικά μπλε πέταλα. Σαν φυτό αναπτύσσεται υπό τη μορφή θάμνου φουντωτού, που μπορεί να φθάσει σε ύψος έως και τα εξήντα εκατοστά ύψος, με αρκετή εδαφοκάλυψη ανα φυτό. Στις αρχές τού καλοκαιριού τα φύλλα ξηραίνονται όπως σιγά σιγά και τα ανθίδια, όχι όμως και το ριζικό σύστημα, το οποίο θα είναι έτοιμο, στον επόμενο κύκλο του φυτού της νέας άνοιξης.

Ονομασία: Στρύχνον Το Ελαιαγνόφυλλον (Solanum Elaeagnifolium)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Παπαστάθη
GPS:40.087281, 23.363605
Φωτογράφηση: 2017
Το Στρύχνον το ελαιαγνόφυλλον (Solanum elaeagnifolium) με κοινή ονομασία γερμανός ή αγριομελιτζάνα, ανήκει στην οικογένεια Solanacae (Σολανίδες) και αποτελεί βλαβερό ζιζάνιο, με καταγωγή από τις ΗΠΑ και το Μεξικό, απ' όπου έχει εισαχθεί σε πολλά μέρη του κόσμου. Αντιπροσωπεύει ένα από τα χειρότερα εισβολικά είδη παγκοσμίως, το οποίο εξαπλώνεται ταχύτατα, εκτοπίζει τα γηγενή είδη και απειλεί προστατευόμενες περιοχές, ενώ η καταπολέμησή του είναι εξαιρετικά δύσκολη, αφού λειτουργεί ως «λερναία ύδρα». Στην Ελλάδα το φυτό εντοπίστηκε αρχικά το 1927 στη Θεσσαλονίκη και εισήχθη, πιθανώς από πρόσμειξη σε λιπάσματα ή από εμπορεύματα που προέρχονταν από τις ΗΠΑ. Συναντάται στις άκρες των δρόμων, σε θέσεις με ανθρωπογενή επιβάρυνση και εισβάλλει σε χωράφια, όπου είναι δύσκολο να εξαλειφθεί διότι παρουσιάζει ένα πολύ ισχυρό και βαθύ ριζικό σύστημα. Χαρακτηρίζεται από ακανθώδη ασημόχρωμα φύλλα, με κυματοειδή άκρα που καλύπτονται με άσπρο χνούδι. Ανθίζει Απρίλιο-Σεπτέμβριο και τα άνθη του είναι μπλε-λιλά ή λευκά. Ο καρπός είναι μια γυαλιστερή πράσινη αρχικά ράγα, που στη συνέχεια γίνεται κίτρινη. Είναι είδος δηλητηριώδες, του οποίου όταν οι καρποί φαγωθούν, λόγω των αλκαλοειδών που περιέχουν, προκαλούν γαστρεντερικές διαταραχές και βλάβες στο νευρικό σύστημα.

Ονομασία: Αχίλλεια Η Παράλιος, Βαμβατσίδα (Achillea Maritima)
Περιοχή: Νέα Φώκαια, Υγρότοπος Μεσονήσι
GPS:40.121632, 23.319480
Φωτογράφηση: 2020
Η αχίλλεια η παράλιος (Achillea maritima) ή Ώτανθος ο παράλιος (Otanthus maritimus), με κοινή ονομασία βαμβατσίδα, ανήκει στην οικογένεια Asteraceae (Αστεροειδή) που χαρακτηρίζεται από το ότι τα άνθη είναι τοποθετημένα σε χαρακτηριστικές ταξιανθίες, που ονομάζονται κεφάλια, όπου κάθε κεφάλιο αποτελείται από πολλά μικρά ανθίδια. Ο Ώτανθος ο παράλιος αποτελεί χαρακτηριστικό είδος των αμμοθινών των ακτών της Μεσογείου και του Ατλαντικού μέχρι την ΒΔ. Ιρλανδία, το οποίο κατανέμεται επίσης σε όλες τις αμμώδεις ακτές στην Ελλάδα. Τα είδη των αμμοθινών είναι πολύ καλά προσαρμοσμένα στις δύσκολες περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν στους αμμόλοφους. Συνήθως, είναι φυτά ανθεκτικά στην έλλειψη υγρασίας, ειδικά κατά το θέρος και έχουν πολύ εκτεταμένες και βαθιές ρίζες ώστε να συγκρατούν το έδαφος και να φθάνουν στο επίπεδο του υδροφόρου ορίζοντα. Δυστυχώς όμως, τα σημεία που αναπτύσσονται, αποτελούν και τα σημεία που επισκέπτονται και δραστηριοποιούνται οι λουόμενοι το καλοκαίρι, με αποτέλεσμα να απειλούνται όλο και περισσότερο. Είναι φυτό αρωματικό που χαρακτηρίζεται από τα εναλλασσόμενα, επιφυή, πυκνά καλυμμένα με λευκό βαμβακώδες έριο φύλλα. Τα ανθίδια είναι όλα σωληνοειδή και κίτρινα και ανθίζει από τα μέσα Ιουνίου μέχρι νωρίς τον Αύγουστο.

Ονομασία: Δρακοντιά (Dracunculus Vulgaris)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Ανεμόμυλος
GPS:40.052823, 23.415451
Φωτογράφηση: 2022
Το Dracunculus vulgaris Δρακούνγκουλος ο κοινός Δρακοντιά θεωρείται ένα δηλητηριώδες φυτό λόγω του υδροκυανικού οξέος που περιέχει σε συνδυασμό με την αροίνη, τα φύλλα, οι ρώγες του καρπού και οι χλωροί κόνδυλοι του φυτού έχουν τοξική επίδραση σε ανθρώπους και ζώα. Είναι ενδημικό των Βαλκανίων και εξαπλώνεται μέχρι την Ελλάδα. Το συναντάμαι σε μεγάλες ομάδες, συχνά σε δάση σε σκιερές θέσεις, σε ακαλλιέργητα και στα όρια καλλιεργημένων αγρών, σε άκρες δρόμων, σε σκουπιδότοπους και σε πετρώδεις θαμνότοπου,. σε θέσεις με πολύ ηλιοφάνεια, με υψόμετρο μέχρι τα 450 μέτρα. Τα φύλλα του είναι μεγάλα και πλατιά, μήκους 15-20 και πάτους 25-35 εκ., παλαμοειδή, πολυσχιδή κυματοειδή, συχνά με λευκές ραβδώσεις. Ο μίσχος είναι στικτός με κηλίδες σκούρες μοβ. Το φυτό ανθίζει συνήθως Απρίλιο-Ιούνιο, οι καρποί του είναι 60-80 πορτοκαλό-κόκκινα κατά την ωρίμανση μούρα, μήκους 1-3 εκ. Για τους αρχαίους το φυτό αυτό ήταν συνδεδεμένο με τα φίδια που αντιπροσώπευαν τη μυστικότητα του κάτω κόσμου.

Ονομασία: Λαγοπόδαρο, Αρνόγλωσσο, Πεντάνευρο (Plantago Lagopus)
Περιοχή: Σίβηρη, Βάγια
GPS:40.043950, 23.358263
Φωτογράφηση: 2022
Μονοετής πόα χωρίς βλαστό και με λεπτό ριζικό σύστημα. Άνθιση: Φεβρουάριος-Ιούνιος. Βρίσκεται κατά μήκος δρόμων, σε πλαγιές λόφων και σε άγονα ή χορταριασμένα εδάφη, από 0-1100 μ υψόμετρο. Άνθη: Πολλά, με ακτινωτή συμμετρία και ερμαφρόδιτα, σε αρχικά ωοειδείς και πυκνά τριχωτούς στάχεις, σε κυλινδρικούς στάχεις αργότερα. Ανθικός άξονας όρθιος ή ανερχόμενος, μακρύτερος των φύλλων, ραβδωτός, τριχωτός ή γυμνός. Βράκτια ωοειδή-λογχοειδή ή αντωειδή, πυκνά τριχωτά. Σέπαλα 4, ωοειδή, τριχωτά, αλληλεπικαλυπτόμενα στη βάση τους. Στεφάνη 4-λοβη, λοβοί απλωμένοι, μεμβρανώδεις, μυτεροί αραιά τριχωτοί. Στήμονες 4, εμφανώς εκτός στεφάνης, ανθήρες επιμήκεις και κίτρινοι και με σχεδόν αφανή προεκβολή στην κορυφή τους.

Ονομασία: Λεοπόλδια Η Εύκομη (Leopoldia Comosa)
Περιοχή: Νέα Σκιώνη, Αρχαία Σκιώνη
GPS:39.935605, 23.564211
Φωτογράφηση: 2017
Η Λεοπόλδια η εύκομη είναι ένα πολυετές βολβώδη φυτό. Συνήθως Βρίσκεται σε βραχώδες έδαφος αλλά βρίσκεται και σε καλλιεργούμενες περιοχές. Περιγράφεται ως «ένα εντυπωσιακό φυτό» αφού έχει μια τούφα από φωτεινό μπλε σε μπλε-μοβ στείρα λουλούδια, όπου δίνει αφορμή για την ονομασία «φούντα υάκινθος». Τα γόνιμα λουλούδια ξεκινούν να σχηματίζονται πράσινα και σταδιακά γίνονται σκούρα μπλε μπουμπούκια, το τελευταίο που μένει πράσινο είναι το στόμιο των πετάλων κρατώντας την οπή κλειστή. Ωριμάζοντας όμως, καθώς ανοίγει η οπή και γείρουν αρκετά προς τα κάτω, προστατεύοντας το νέκταρ και την γύρη από τις βροχοπτώσεις, ενώ το χρώμα τους αλλάζει σε καφέ-πράσινο. Ανθίζει από Μάρτιο μέχρι Ιούνιο. Οι καρποί είναι τριγωνικές κάψες που περιέχουν πολλά μικρά σπέρματα. Οι βολβοί του έχουν πικρή γεύση και τρώγονται από την αρχαιότητα, επειδή εθεωρείτο ότι έχουν ισχυρές αφροδισιακές και θεραπευτικές ιδιότητες.

Ονομασία: Λωτός Ο Ικμαλέος (Lotus Pedunculatus)
Περιοχή: Καλλιθέα, Σωλήνας
GPS:40.063614, 23.460721
Φωτογράφηση: 2017
Είναι ένα πολυετές βότανο που χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη όρθιων, διακλαδισμένων στελεχών που φτάνουν σε ύψος έως 1 μέτρο. Τα φύλλα αποτελούνται από 5 πράσινα φυλλάδια, και παράγει κίτρινα άνθη που είναι διατεταγμένα στα κεφάλια. Ζει στην Ευρώπη, ιδίως σε λιβάδια και λιβάδια, ποτάμια, υγρότοπους. Θα το δούμε σχεδόν πάντα σε όξινα εδάφη και όχι τόσο σε αλκαλικά. Χρησιμοποιείται τόσο για την ομορφιά των κήπων όσο και για τη διατροφή των ζώων. Μερικά είναι ακόμη πολύ αποτελεσματικά στον επαναπροσδιορισμό ενός εδάφους που έχει υποφέρει πολλά, δηλαδή, που κατέληξε σχεδόν χωρίς θρεπτικά συστατικά.

Ονομασία: Μαργαρίτα Άσπρη, Ανθεμίς (Anthemis Arvensis)
Περιοχή: Παλιούρι, Ακρωτήριο Αλωνάκι
GPS:39.974432, 23.670301
Φωτογράφηση: 2014
Η ανθεμίς ή μαργαρίτα είναι ένα διακοσμητικό ποώδες φυτό, με ύψος που φτάνει από 50 έως 60 εκατοστά. Το πλάτος της, μπορεί να φτάσει από 60 ως 70 εκατοστά σε έκταση. Το πανέμορφο, πυκνό φυλλωμά της, με την όψη ανέμελα ντυμένου θάμνου, χρωματίζεται σε ήπιες ασημοπράσινες αποχρώσεις, διατηρώντας μια ελαφρά δαντελένια υφή. Το φθινόπωρο, με την πτώση της θερμοκρασίας, ακολουθεί και η πτώση του γοητευτικού αυτού φυλλώματος, το οποίο θα επανέρθει την άνοιξη. Τα άνθη της εμφανίζονται αργά την άνοιξη. Πληθώρα από μικρές, λευκές μαργαρίτες με έντονο κίτρινο κέντρο, θα κατακλύσουν το φύλλωμα, χαρίζοντας επιπλέον χρώμα κι ενδιαφέρον στις συνθέσεις μας. Η μοναδική αυτή εικόνα, που χαρακτηρίζει τη μαργαρίτα καθόλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, συνήθως παραμένει μέχρι και το φθινόπωρο.

Ονομασία: Μαργαρίτα Κίτρινη (Coleostephus Myconis)
Περιοχή: Νέα Σκιώνη, Αρχαία Σκιώνη
GPS:39.935605, 23.564211
Φωτογράφηση: 2017
Η μαργαρίτα είναι μια από τις πιο διαδεδομένες, πολυετείς πόες που φτάνει σε ύψος το 1-1,5μ. Το φύλλωμά της έχει σκούρο, αργυροπράσινο χρώμα και αποτελείται από σύνθετα φύλλα, όπως και οι περισσότερες μαργαρίτες. Τα άνθη της μαργαρίτας τα γνωρίζουμε όλοι με το έντονο, λαμπερό κίτρνο χρώμα τους, το οποίο σε κάποιες ποικιλές μπορεί να είναι ροζ ή και κόκκινο. Η ανθοφορία της ξεκινάει την άνοιξη και διαρκεί μέχρι και το φθινόπωρο. Η μαργαρίτα είναι φυτό που προσαρμόζεται σχεδόν σε όλα τα εδάφη και τα κλίματα. Τη συναντάμε στις πεδιάδες και στα ημιορεινά της ελληνικής επαρχίας, καθώς και σε κήπους μεμονωμένη ή ως μέρος μιας ομάδας φυτών.

Ονομασία: Άγριο Σκόρδο (Allium Ursinum)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Κρεμμύδι
GPS:40.071574, 23.380630
Φωτογράφηση: 2021
Είναι πολυετής βολβώδες πόα, της οικογένειας των Lilaceae, με ανθοφόρο βλαστό τριγωνικό και με ύψος από 20-60 εκατοστά. Ο κεντρικός βολβός έναι μακρόστενος και έχει μήκος έως 4 εκατοστά με πολλά βολβίδια γύρω του. Τα φύλλα του αναπτύσσονται από το βολβό, με μήκος έως 30 εκατοστά, είναι σκουροπράσινα, λεία, επιμήκη-ωοειδή, στενεύουν και καταλήγουν σε μυτερό άκρο. Η πυκνή ταξιανθία αποτελείται από μικρά εμαφρόδιτα λευκά άνθη, σε ακριανά ψευτο-σκιάδια. Ανθίζει από τον Απρίλιο έως τον Ιούνιο. Είναι μεσογειακό φυτό, αρκετά κοινό στην Ελλάδα, ευδοκιμεί σε υγρά ή δροσερά και σκιερά δάση με φυλλοβόλα δένδρα, σε εγκαταλελειμμένους αγρούς, σε πετρώδεις πλαγιές με φρύγανα και θαμνώνες, συνήθως σε χαμηλά και μέσα υψόμετρα, όλο το φυτό μυρίζει όπως το σκόρδο. Στην όψη μοιάζει με το κρινάκι Convallaria majalis το οποίο είναι δηλητηριώδες. Ξεχωρίζει όμως από αυτό χάρη στην έντονη μυρωδιά του. Οι βολβοί του Allium ursinum Άγριο σκόρδο, είναι αγαπημένη τροφή του αγριογούρουνου και της καφέ αρκούδας. Τα φύλλα χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφή. Κοινές ονομασίες: Άλλιο το Άρκτιο & Αλλιο το άγριο.

Ονομασία: Αναγαλλίς, Περδικούλι, Φελλόχορτο (Anagallis-arvensis)
Περιοχή: Κρυοπηγή, Άγιος Αρσένιος
GPS:40.030429, 23.470676
Φωτογράφηση: 2020
Η Αναγαλλίδα είναι ετήσια ή διετής έρπουσα πόα της οικογένειας Primulaceae, με στελέχη του έχουν τετράγωνη τομή. Τα φύλλα του φυτού είναι αντίθετα και έχουν σχήμα ωοειδές με ευδιάκριτους αδένες. Τα μικρά άνθη της Αναγαλλίδας έχουν ροζ-κόκκινο ή μπλε χρώμα και είναι πορφυρά στο κέντρο τους. Παράγονται στις μασχάλες των φύλλων από το χειμώνα μέχρι και την άνοιξη. Το περιθώριο των πετάλων είναι κάπως οδοντωτά και έχουν μικρές τρίχες, χαρακτηριστικό που διακρίνει το φυτό από το Anagallis foemina. Τα πέταλα είναι πολύ ευαίσθητα και τα λουλούδια κλείνουν όταν ο ουρανός συννεφιάσει και είναι έτοιμος να βρέξει. Ακόμα και σε φωτεινές μέρες τα λουλούδια είναι ανοιχτά μόλις λίγες ώρες. Το Φελλόχορτο ανθίζει από αρχές Φεβρουαρίου μέχρι τέλη Απριλίου και δίνει νέκταρ και γύρη. Είναι ενδημικό της Μεσογείου, της Ευρώπης και της Ασίας, το συναντάμε σε χαμηλά υψόμετρα σε καλλιεργούμενα και μη εδάφη, σε άκρες δρόμων σε χωματόδρομους, συνήθως σε ελαφρά εδάφη και σε σημεία όπου υπάρχει υγρασία και δεν εκτίθενται απ’ ευθείας στο φως. Κοινές ονομασίες: Αναγαλλίδα των αγρών, Λουλούδι του ουρανού, Αναγαλλίδα, Περδικούλι, Φελλόχορτο. Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι το φυτό μπορούσε να θεραπεύσει τη μελαγχολία και την κατάθλιψη που είχαν αιτία σε διαταραχές του ήπατος, και το χρησιμοποιούσαν σε ασθένειες των ματιών.

Ονομασία: Βίκος ο άγριος (Vicia villosa-Vicia cracca)
Περιοχή: Κασσάνδρεια
GPS:40.070559, 23.429575
Φωτογράφηση: 2017
Μονοετής, διετής ή πολυετής πόα, μέτρια χνουδωτή, 0,30-1 μ., με βλαστό λεπτό, γωνιώδη, αναρριχώμενο. Φύλλα σχεδόν επιφυή με 5-10 ζεύγη ωοειδών – προμηκών ή λογχοειδών – γραμμοειδών φυλλαρίων. ΄Άνθη πολλά σε βότρεις μακρύτερους των αντίστοιχων φύλλων. Στεφάνη πορφυροϊώδης με στίγματα λευκά. ΄Άνθηση : Μάρτιο- Ιούλιο. Ο Βίκος (Vicia) είναι γένος που περιλαμβάνει περίπου 140 είδη ανθοφόρων φυτών, τα οποία είναι κοινώς γνωστά ως λαθούρια. Ανήκει στη οικογένεια των Κυαμοειδών (Fabaceae). Τα είδη είναι ιθαγενή στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική, τη Νότια Αμερική, την Ασία και την Αφρική. Το ρόβι (Vicia ervilia) ήταν μια από τις πρώτες εξημερωμένες καλλιέργειες, ο καρπός του είναι γνωστός ως ροβίτσα. Αναπτύχθηκε στην Εγγύς Ανατολή, πριν από περίπου 9.500 χρόνια. Η Vicia είναι ένα σπουδαίο κτηνοτροφικό φυτό. Το φυσικό της περιβάλλον είναι άγονες και βραχώδης πλαγιές με χαμηλή βλάστηση.

Ονομασία: Ζοχαδόχορτο, Βατράχιο (Ficaria Verna)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Άγιος Δημήτριος Ροδιστής
GPS:40.046282, 23.382430
Φωτογράφηση: 2021
Είναι πολυετές, ποικιλόμορφο φυτό με φύλλα καρδιόσχημα σκούρου πράσινου χρώματος με δερματώδη υφή και μακρύ μίσχο. Τα άνθη είναι μονήρη, με διάμετρο γύρω στα 4 εκατοστά, κίτρινα με 8-12 πέταλα στενά και γυαλιστερά. Χαρακτηριστικός είναι ο κάλυκας με 3 σέπαλα (σπάνια 4), με μήκος στο μισό των πετάλων. Ανθίζει από Ιανουάριο έως Μάιο. Είναι χειμωνιάτικο φυτό που προτιμά υγρές και σκιερές τοποθεσίες και υγρά λιβάδια. Κοινή ονομασία: Βατράχιο η συκόρριζα η εαρινή, μικρό χελιδώνιο, χελιδονόχορτο, φικάρια, ζοχαδόχορτο, σφουρδακέλα, νεραγκούλα. Το όνομα του γένους προέρχεται από τη λατινική "βάτραχος" και έχει σχέση με τον βιότοπο ορισμένων ειδών που αναπτύσσονται σε υγρούς χώρους όπου συχνάζουν βατράχια.

Ονομασία: Μπούζι (Carpobrotus Acinaciformis)
Περιοχή: Παλιούρι, Κάμπινγκ Ξενία
GPS:39.965056, 23.675579
Φωτογράφηση: 2022
Το Carpobrotus acinaciformis Χοντρό μπούζι είναι έρπων παχύφυτο της οικογένειας Aizoaceae, με πράσινα γυαλιστερά φύλλα με τριγωνικό σχήμα, κυρτά, σαρκώδη, με μήκος 5-8 εκατοστά και με ρόδινες συνήθως αιχμές. Τα εντυπωσιακά μεγάλα ερμαφρόδιτα (έχει αρσενικά και θηλυκά όργανα) άνθη του έχουν διαμέτρο 8-12 εκατοστά, ροζ-μοβ χρώμα, είναι απέταλα και οι περιφερειακοί στήμονες δίνουν την εντύπωση στεφάνης. Η περίοδος ανθοφορίας του είναι από το Μάιο έως τον Ιούλιο, αλλά μπορεί να είναι ανθισμένο και όλο το χρόνο ανάλογα με το κλίμα. Το βράδυ κλείνουν τα άνθη. Καρπός σαρκώδης που μοιάζει με σβούρα, ωριμάζει από τον Αύγουστο έως τον Σεπτέμβριο. Το μπούζι είναι καλή πηγή μελιού και γύρης για τις μέλισσες οι οποίες το επισκέπτονται με μαγάλη συχνότητα άνοιξη καλοκαίρι και φθινόπωρο. Φυτεύονται σε θαλάσσιες περιοχές για την πρόληψη της διάβρωσης του εδάφους σε αμμώδη εδάφη και στις απότομες πλαγιές. Τα φυτά σχηματίζουν ένα πυκνό χαλί και συγκρατούν αποτελεσματικά το έδαφος. Πολλαπλασιάζετε εύκολα με μοσχεύματα την άνοιξη και αρχές φθινοπώρου. Ελληνική ονομασία: Καρπόβρωτος ο ακινακόμορφος.

Ονομασία: Χοιράδιο Το Ξενικό, Βρωμοσάκι (Scrophularia Peregrina)
Περιοχή: Ποσείδι, Λόφος Σκοπιά
GPS:39.963724, 23.396017
Φωτογράφηση: 2016
Η Scrophularia peregrina είναι Μεσογειακό μονοετές φυτό με καρδιοειδή αντίθετα φύλλα με λεία επιφάνεια. Έχει σκούρα κόκκινα άνθη που φύονται από τις μασχάλες των φύλλων σε τσαμπιά. Τα άνθη είναι κατά στάχεις. Στεφάνη με το πίσω χείλος ίσιο και το μπροστά ευρύ. Έχει τέσσερις στήμονες δίδυμους. Το φυτό ξεραίνεται τον χειμώνα και την άνοιξη αναπτύσσεται πάλι. Ανθίζει από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούνιο. Ο καρπός είναι σφαιρική λεία κάψα, με ακίδα στην κορυφή. Το καλοκαίρι τα άνθη του φυτού είναι γεμάτα με μέλισσες και σφήκες οι οποίες εκτιμούν πολύ το νέκταρ που περιέχουν. Το ύψος του φτάνει και το ένα μέτρο. Απαντάται σε καλλιεργούμενος αγρούς, ρέματα, περιοχές με ανθρωπογενή επιβάρυνση, ελαιώνες και γενικά σε δροσερά μέρη έως τα 800 μέτρα. Η ονομασία Χοιράδιο είναι παλιά και οφείλεται στο γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν το βότανο για τη θεραπεία αποστημάτων ή πληγών με πυόρροια και της χοιράδωσης. Χρησιμοποιείται κυρίως στη θεραπεία δερματικών προβλημάτων. Κοινή ονομασία: Χοιράδιο το ξενικό, σκροφουλάρια, βρωμόχορτο, βρωμοσάκι.

Ονομασία: Πισόχορτο, Μπιτουμινάρια (Bituminaria Bituminosa)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Ανεμόμυλος
GPS:40.052838, 23.415123
Φωτογράφηση: 2022
Κοινό όνομα: Μπιτουμινάρια, Πισόχορτο, Βρωμόχορτο, Ψωραλέα η ασφάλτοσμος. Πολυετής πόα με λογχοειδή φύλλα και άνθη μοβ, μπλε ή λευκά. Αναγνωρίζεται και από τη χαρακτηριστική μυρωδιά πίσσας που έχουν τα φύλλα της. Φυτρώνει σε άκρες των δρόμων, σε ελαιώνες και σε χέρσα χωράφια. Κατά τον Διοσκουρίδη οι σπόροι, τα φύλλα και η ρίζα του φυτού Τρίφυλλον, το οποίο αναφέρεται στην ψωραλέα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία παθήσεων του ουροποιητικού, της επιληψίας, της υδρωπικίας στα αρχικά στάδια, σαν κατάπλασμα απαλύνει τον πόνο από δαγκώματα φιδιών και γενικά είναι καλό αντίδοτο στα περισσότερα δηλητήρια.

Ονομασία: Χαμομήλι (Matricaria Chamomilla)
Περιοχή: Νέα Φώκαια
GPS:40.131840, 23.385810
Φωτογράφηση: 2022
Το χαμομήλι είναι μονοετές φυτό ύψους μέχρι 35 εκατοστά της και ανήκει στην οικογένεια των Συνθέτων. Έχει βλαστό λείο, πολύκλαδο, όρθιο. Τα φύλλα δις ή τρις φτεροσχιδή. Τα άνθη είναι σε ακραία κεφάλια, ασπροκίτρινα. Αυτοφύεται σε χέρσα και καλλιεργημένα μέρη σε όλη σχεδόν την Ελλάδα. Το όνομα του σημαίνει μήλο που είναι κάτω στο έδαφος (χάμω-μήλο). Κατά τον Γαληνό οι αρχαίοι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν ως αντιπυρετικό και κυρίως κατά των διαλειπόντων πυρετών. Το είχαν δε αφιερώσει στον θεό Ήλιο, τον οποίο θεωρούσαν γιατρό των μολυσματικών νόσων. Τα άνθη συλλέγονται όταν ανοίξουν καλά. Το αποξηραμένο άνθος περιέχει πτητικό έλαιο, φλαβονοειδή, βαλεριανικό οξύ, κουμαρίνες, τανίνες, σαλικυλικά, κυανογόνα γλυκοσίδια. Επίσης περιέχει ασβέστιο, κάλιο, καθώς κι ένα σπάνιο ιχνοστοιχείο το κάδμιο. Η αξία των ανθέων του χαμομηλιού εξαρτάται από το βαθμό περιεκτικότητάς του σε αιθέριο έλαιο.

Ονομασία: Νησιώτικη Ρίγανη (Origanum Onites)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, κήπος Βαγγέλη Κατσαρίνη
GPS:40.047811, 23.408726
Φωτογράφηση: 2017
Πολυετές φρύγανο που ανθίζει από τέλος Απριλίου μέχρι Ιούνιο. Ενδημικό φυτό της Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Στην Ελλάδα αυτοφύεται στα νησιά του Αιγαίου, στη Κρήτη, στην Αττική, στην Βόρειο-ανατολική Πελοπόννησο και αλλού και σε υψόμετρο μέχρι 1400 μ. Πολυετές χαμηλό φυτό, ύψους 30-60 εκ. Φύλλα αντίθετα καρδιόσχημα χνουδωτά. Άνθη λευκά σε επάκριες ταξιανθίες κορύμβου ερμαφρόδιτα και επικονιάζονται με τις μέλισσες. Μπορεί να αναπτυχθεί σε μεγάλη ποικιλία εδαφών όμως αποδίδει καλύτερα σε ελαφρά αλκαλικά χώματα. Προτιμά ηλιόλουστες θέσεις, αλλά μπορεί και σε ημισκιερές ή σκιερές. Μπορεί να ανεχτεί ισχυρούς ανέμους, αλλά όχι θαλασσινούς. Είναι φυτό πλούσιο σε αιθέριο έλαιο (παρόμοιο με εκείνο του Origanum vulgare subsp hirtum).

Ονομασία: Γαϊδουράγκαθο (Onopordum Acanthium)
Περιοχή: Ποσείδι, Ιερό Ποσειδώνα
GPS:39.958874, 23.365934
Φωτογράφηση: 2011
Το κοινό γαϊδουράγκαθο (Onopordum acanthium - Ονόπορδον το ακάνθιον, ετυμ. < όνος + πορδή) ευδοκιμεί σε χώρες με μεσογειακό και ηπειρωτικό κλίμα, στην Ελλάδα, Μικρά Ασία, Δυτική Ασία ενώ έχει εισαχθεί σε πολλά ακόμα μέρη ανά τον κόσμο. Θέλει καλοκαίρια ξηρά και εδάφη αμμώδη ή αργιλώδη, πλούσια σε άσβεστο. Συναντάται κυρίως στην ύπαιθρο, σε ορεινές και πετρώδεις περιοχές αλλά και σε πεζοδρόμια ή στην άκρη της ασφάλτου, έχοντας την τάση να εμφανίζεται σε ανασκαμμένα ή διαταραγμένα εδάφη. Ζει δύο χρόνια και σχηματίζει θάμνο ύψους μέχρι τριών μέτρων και διαμέτρου μέχρι και ενός μέτρου. Το άνθος του είναι στρογγυλό σαν σφαίρα, με αγκάθια. Τρώγεται από τους γαϊδάρους. Είναι εθνικό έμβλημα της Σκωτίας και εμφανίζεται στο εθνόσημό της ενώ το Τάγμα του Γαϊδουράγκαθου είναι το αρχαιότερο και ευγενέστερο τάγμα ιπποτών της Σκωτίας.

Ονομασία: Καπνόχορτο, Φουμάρια, Καπνίτης (Fumaria Officinalis)
Περιοχή: Παλιούρι, Κάμπινγκ Ξενία
GPS:39.968945, 23.674554
Φωτογράφηση: 2022
Το φυτό και βότανο Fumaria officinalis Φουμαρία ή Καπνόχορτο, είναι φυτό ιθαγενές σε περιοχές της Ευρώπης, της Βόρειας Αφρικής και της Ασίας. Τα άνθη της φουμάριας είναι σωληνωτά, έχουν πορφυτό-ρόδινο χρώμα, μήκους 6-8 χιλιοστά, είναι διαταγμένα σε ταξιανθία βότρυ, μέχρι και 50 άνθη μαζί, περίοδος ανθοφορίας από το Απρίλιο μέχρι και τον Οκτώβριο. Στην Ελλάδα φύεται σε βραχώδη εδάφη, σε καλλιεργούμενους αγρούς, σε άκρες δρόμων, σε κάμπους, σε σχισμές, ανάμεσα σε πλακόστρωτα και κενά των τοίχων, σε υψόμετρο έως τα 800 μέτρα. Το όνομα του προέρχεται από το ρήμα φουμάρω και συνδέεται με τη μορφή του φυτού που θυμίζει καπνό που ανεβαίνει προς τα επάνω. Κοινές Ονομασίες: Καπνόχορτο, Καπνιά, Καπνίτης, Στάχτερη, Χιονίστρα, Μαγιασιλόχορτο, Ερηνάκι, Σπυρτάκι, Κορυδάλιον του Διοσκουρίδη.

Ονομασία: Δορύκνιο το χνουδωτό, Μελιγκάρι (Dorycnium hirsutum)
Περιοχή: Ποσείδι, Φάρος
GPS:39.959047, 23.364714
Φωτογράφηση: 2022
Το Dorycnium hirsutum είναι ένα αειθαλές πολυετές βότανο. Είναι ένα χαμηλό σχετικά φυτό φτάνοντας κατά μέσο όρο 20-50 εκατοστά σε ύψος, πράσινο, τριχωτό και διακλαδισμένο. Τα ασημένια φύλλα είναι άμισχα σε εναλλακτικές θέσεις και αρκετά ασαφή. Τα άνθη είναι λευκά με ροζ-κόκκινες αποχρώσεις. Τα τερματικά σκιάδια αποτελούνται από τέσσερα έως δέκα λουλούδια. Η περίοδος ανθοφορίας εκτείνεται από το Μάιο έως τον Ιούλιο. Οι καρποί είναι κυλινδρικοί με καφεκόκκινους τους λοβούς των σπόρων. Ευδοκιμεί σε ηλιόλουστες θέσεις και είναι πολύ ανθεκτικό στην ξηρασία. Το όνομά του προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη «δορύκνιον» που χρησιμοποιείται από τον Διοσκουρίδη για ένα άλλο παραθαλάσσιο φυτό, ίσως ένα είδος Convolvulus. Η έννοια της λέξης προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις «δόρυ» που σημαίνει «λόγχη» και «κνείον» που σημαίνει «επίχρισμα» σε σχέση με την εφαρμογή του δηλητηριώδους επιχρίσματος του εν λόγω φυτού στις λόγχες που χρησιμοποιούνται στη μάχη, αν και δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η τα φυτά του γένους που χρησιμοποιούν το όνομα Dorycnium είναι δηλητηριώδη.

Ονομασία: Δορύκνιο το χνουδωτό, Μελιγκάρι (Dorycnium hirsutum)
Περιοχή: Σάνη, Αγία Τριάδα
GPS:40.098226, 23.319820
Φωτογράφηση: 2008
Πολυετής ή μονοετής πόα ύψους 60cm, με γυαλιστερά, οδοντωτά, καρδιόσχημα φύλλα και κίτρινα άνθη, με πολύ ακτινωτά πέταλα. Είναι ένα φυτό που φύεται σε υγροτόπους και γενικά περιοχές με γλυκά νερά. Το άνθος του έχει πέντε κίτρινα πέταλα και η ανθοφορία του αρχίζει από το Μάρτιο μήνα. Κοινά ονόματα: ρανούγκουλος ο ολέθριος, βατράχιο, νερατζούλα. Λαϊκή Ονομασία: Νεραγκούλα, Προβατάρης. Οικογένεια φυτών: Ranunculaceae (Βατράχια, Ρανουγκουλίδες).

Ονομασία: Πικραλίδα, ραδίκι του βουνού (Taraxacum Officinale)
Περιοχή: Καλλιθέα, Πάρκο
GPS:40.074907, 23.446044
Φωτογράφηση: 2022
Το Ταράξακο το φαρμακευτικό (Taraxacum officinale) ο κοινός δανδελίων ή πικραλίδα, είναι ανθοφόρο ποώδες πολυετές φυτό της οικογένειας των Αστερίδων ή Συνθέτων (Asteraceae ή Compositae). Μπορεί να βρεθεί να αναπτύσσεται στις εύκρατες περιοχές του κόσμου, στους χλοοτάπητες, τις παρυφές των δρόμων, τις διαταραγμένες όχθες, στις ακτές των υδάτινων δρόμων και άλλες περιοχές με υγρά εδάφη. Θεωρείται αγριόχορτο, αλλά μερικές φορές χρησιμοποιείται ως ιατρικό βότανο και στην προετοιμασία τροφίμων. Το ταραξάκο, είναι γνωστό για τις κίτρινες κεφαλές του, με άνθη που μετατρέπονται σε στρογγυλά μπαλάκια από ασημί χρώματος θυσανωτούς καρπούς, οι οποίοι διασκορπίζονται στον άνεμο και που ονομάζονται τόσο στα Βρετανικά όσο και στα Αμερικανικά, «blowballs» ή «clocks». Το ταραξάκο χρησιμοποιείται από αρχαιοτάτων χρόνων, σε όλο τον κόσμο, ως πολύπλευρο θεραπευτικό βότανο στην Κινέζικη Ιατρική, στην Αρχαία Ελλάδα, στην Ινδιάνικη θεραπευτική κλπ. Συγκεκριμένα, οι Αρχαίοι Έλληνες το χρησιμοποιούσαν πολύ για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. Άλλες ονομασίες του στην Ελλάδα είναι: ταραξάκο, ταράξακος, πικραλίδα, ραδίκι του βουνού, αγριοράδικο, μαρουλίδα, αγριομάρουλο, πικραφάνα ή πικραφάκη.

Ονομασία: Αρμυρήθρα, Σαλικόρνια η ευρωπαϊκή (Salicornia europaea)
Περιοχή: Σάνη, Γεράνι
GPS:40.132935, 23.323315
Φωτογράφηση: 2017
Η αλμυρήθρα είναι ένα ποώδες μικρό φυτό με φύλλα πλούσια και σαρκώδη, που φύεται στα ρηχότερα παραθαλάσσια μέρη. Είναι χαρακτηριστικά τα κόκκινα «χαλιά» που σχηματίζει σε υγροτοπικές εκτάσεις. Αυτό συμβαίνει κατά την περίοδο της ανθοφορίας του το φθινόπωρο. Το φυτό μπορεί να αποθηκεύσει στα κύτταρα του 17% αλατιού και είναι μια τροφή πλούσια σε θερμίδες. Από τους αρχαίους το αναφέρει μόνο ο Γαληνός. Είναι περίεργο ότι οι αρχαίοι αν και ήξεραν τις ιδιότητες κάθε φυτού και είχαν εντάξει πολλά είδη στην διατροφή τους, η αλμυρίθρα δεν ήταν ένα από αυτά. Εκτιμήθηκε περισσότερο στην νεότερη εποχή. Στη μαγειρική χρησιμοποιούνται οι νεαροί βλαστοί οι οποίοι αφού ζεματιστούν καλά καταναλώνονται ως σαλάτα. Η γεύση των χλωρών βλασταριών θυμίζει αλμυρό σπαράγγι και μαζεύονται μόνο την άνοιξη, που είναι πράσινες και τρυφερές.

Ονομασία: Κυνόγλωσσο Το Κρητικό (Cynoglossum Creticum)
Περιοχή: Κρυοπηγή, Άγιος Αρσένιος
GPS:40.030567, 23.470621
Φωτογράφηση: 2020
Φυτό που στη χώρα μας το συναντούμε με τις ονομασίες κυνόγλωσσο, σκυλόγλωσσο, κυνόγλωσσα, γουργουγιάννης, γοργόγιαννι. Στην περιοχή της Ελλάδος υπάρχουν πέντε είδη του φυτού. Πρόκειται για τα: Cynoglossum officinale (Κυνόγλωσσο το φαρμακευτικό), (Cynoglossum columnae (Κυνόγλωσσο), το Cynoglossum creticum (Κυνόγλωσσο το κρητικό), το Cynoglossum lithospermifolium (Κυνόγλωσσο το ασιατικό) και το Cynoglossum sphacioticum. Ανήκει στην οικογένεια των Βοραγινοειδών. Είναι φυτό διετές, με ρίζα κάθετη και φτάνει σε ύψος τα 80 εκατοστά. Τα φύλλα του είναι μαλακά, χνουδωτά, πλατιά, λογχοειδή, με σταχτί χρώμα, τα οποία αναδύουν μία δυνατή μυρωδιά όταν τα τρίψουμε. Η μυρουδιά τους θυμίζει ποντικό. Άλλοι αναφέρουν ότι η μυρωδιά του φυτού θυμίζει τράγο ή σκύλο. Τα άνθη του είναι μικρά, καστανοκόκκινα και σχηματίζουν ταξιανθία βόστρυχο. Το φυτό ανθίζει από τον Μάιο μέχρι τον Αύγουστο. Τα άνθη του περιέχουν πλούσιο νέκταρ και προσελκύουν τις μέλισσες. Η κυνόγλωσσα έχει χρησιμοποιηθεί από την αρχαιότητα ως θεραπευτικό βότανο. Την θεωρούσαν παράλληλα ναρκωτικό και δηλητηριώδες φυτό.

Ονομασία: Καρφόχορτο, Παλλενίς η αγκαθωτή (Pallenis spinosa)
Περιοχή: Κασσάνδρεια, Ανεμόμυλος
GPS:40.052822, 23.414967
Φωτογράφηση: 2022
Το κοινό Pallenis spinosa το Καρφόχορτο πρόκειται για ένα όμορφο φυτό Μεσογειακό που γεμίζει με χρώμα τα άγονα τοπιά της χώρας μας. Κοινές ονομασίες: Καρφόχορτο, Τσιτομάτα. Το Pallenis spinosa είναι διετές πόα της οικογένειας Asteraceae, με ύψος έως 60 εκατοστά, με όρθιο βλαστό, ελαφρά διακλαδιζόμενους και εντόνως χνουδωτός. Τα πράσινα φύλλα είναι χνουδωτά, στενά λογχοειδή ή ελλειπτικά, κατ’ εναλλαγή, τα κατώτερα έμμισχα με μήκος έως 7 εκατοστά, τα ανώτερα επιφυή έως 4 εκατοστά και με αγκαθωτή προεξοχή. Τα άνθη φέρονται σε ακραία κεφάλια, με βράκτια αγκαθωτά, παρόμοια με τα φύλλα, σε σχήμα αστεριού. Τα γλωσσοειδή περιφερειακά ανθίδια έχουν μήκος 3 εκατοστά και κίτρινο-πορτοκαλί χρώμα συχνά με κόκκινες κηλίδες. Το Pallenis spinosa ανθίζει από τον Απρίλιο έως και τον Αύγουστο. Ο καρπός του είναι αχαίνιο με μήκος 2 χιλιοστά.

Ονομασία: Τριφύλλιον Το Ερυθρόν (Trifolium Purpureum)
Περιοχή: Κασσάνδρεια
GPS:40.065993, 23.429261
Φωτογράφηση: 2022
Κοινό φυτό. Ετήσιο, όρθιο, διακλαδιζόμενο επάνω, κοντό έως μετρίου μεγέθους. Άνθη σε κυλινδρικές ή ωοειδείς κεφαλές, μεγάλα 16-25 χιλιοστά, ερυθρά-βυσσινί ή έντονα ερυθρά, τα οποία ανθίζουν από την βάση προς την κορυφή από Μάρτιο έως Ιούλιο. Το ετήσιο αυτό φυτό με την μακριά ταξιανθία και τα πορφυρά άνθη μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για χορτονομή στα μηρυκαστικά. Αναπτύσσεται σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας αλλά ευνοείται πολύ από υγρές καλά στραγγιζόμενες περιοχές. Ολα τα φύλλα έχουν 3 φυλλάρια ενώ τα ανώτερα φύλλα είναι μακρόστενα λογχοειδή.

Ονομασία: Μοσχάγκαθο, Ερύγγιο το Κρητικό (Eryngium creticum)
Περιοχή: Σάνη, Γεράνι
GPS:40.124227, 23.321081
Φωτογράφηση: 2019
Είναι πολυετές φυτό ενδημικό των Βαλκανίων με διακλαδιζόμενους βλαστούς, πιο έντονα προς την κορυφή που φτάνει σε ύψος τα 80 εκατοστά. Τα φύλλα του είναι αγκαθωτά δερματώδη, αρκετά λεπτότερα από άλλα είδη. Αυτά της βάση ξεραίνονται νωρίτερα. Τα άνθη σχηματίζουν μικρά σφαιρικά κεφάλια που φέρουν μέχρι 7 επιμήκη αγκαθωτά βράκτια. Ολόκληρο το φυτό έχει εντυπωσιακό κυανοϊώδες χρώμα. Απαντάται σε χέρσες πετρώδεις και άγονες τοποθεσίες, βραχώδεις πλαγιές, παρυφές δρόμων, ακαλλιέργητα χωράφια, σκουπιδότοπους. Πολύ σκληρό και ανθεκτικό στην ξηρασία φυτό. Κοινή ονομασία: Ερύγγιο το Κρητικό, Γαλαζούλα, Μοσχάγκαθο, Μάγκαλος, Ριζόνι, Σφαλάγκαθο, της αγάπης το βοτάνι. Οικογένεια: Apiaceae.

Ονομασία: Έχιο το ιταλικό (Echium italicum)
Περιοχή: Κασσάνδρεια
GPS:40.064573, 23.426724
Φωτογράφηση: 2022
Το φυτό Echium italicum Έχιο το ιταλικό έχει ευρεία εξάπλωση στην Ελλάδα, κυρίως σε ηλιόλουστα ξηρά λιβάδια, σε μονοπάτια, σε άκρες των δασικών δρόμων, σε υψόμετρο 0-1000 μέτρα. Το Echium italicum είναι μια διετές πόα της οικογένειας Boraginaceae, με ύψος 30-80 εκατοστά, με όρθιο, έντονα διακλαδιζόμενο βλαστό, καλυμμένο με λευκές ή κίτρινες μακρυές τρίχες. Τα μικρά άνθη του σε ταξιανθίες όρθιες, με στεφάνη διπλάσια σε μέγεθος από το κάλυκα, σε σχήμα χωνιού, λευκή, ρόδινη ή γαλάζια και με 5 στήμονες να προεξέχουν αρκετά από την στεφάνη. Οι καρποί του άγριου φυτού μοιάζουν με το κεφάλι της οχιάς και από προέρχεται το όνομά του «Έχιον». Οπως ανέφερε ο Διοσκουρίδης, όποιον κρατούσε στα χέρια του φύλλα του δεν θα τον πλησίαζε κανένα δηλητηριώδες ζωντανό. Κοινές ονομασίες: Βοιδόγλωσσα, Μανούνι, Κορθόγλι, Τουλπάνι. Ανθίζει από τον Απρίλιο έως τον Αύγουστο.

Ονομασία: Τύριμνος Λευκός ή Μωβ-Ροζ (Tyrimnus Leucographus)
Περιοχή: Νέα Σκιώνη, Τσαπράνι
GPS:39.965947, 23.554823
Φωτογράφηση: 2008
Ο Tyrimnus leucographus είναι μεσογειακό φυτό με ευρεία εξάπλωση στην Ελλάδα. Βιότοπος: άκρες αγρών και δρόμων, διάκενα κωνοφόρων δασών σε υψόμετρα 0-700 (1100) μ. Ετήσιο φυτό ύψους 20-80 εκ. με λεπτή ρίζα. Στέλεχος όρθιο, συνήθως 20–80 cm ύψος, αραιά διακλαδισμένος από πάνω. Φύλλα ευρέως λοξά έως επιμήκη, οδοντωτά ή ρηχά λοβωτά. Κάτω μέρος του στελέχους φτερωτό. Μίσχοι λεπτοί. Άνθος ανοιχτό μωβ-ροζ ή λευκό. Βλαστός, κάλυκας και φύλλα χνουδωτά με λίγες διακλαδώσεις. Άνθιση: Απρίλιος - μέσα Ιουνίου. Ετυμολογία: Tyrimnus < Τύριμνος θεότητα της αρχαίας πόλης Θυάτειρα, που ταυτίστηκε αργότερα με τον Απόλλωνα. Leucographus < λευκός + γραφή ==> αναφορά στο άνθος.

Ονομασία: Αγριοσουσαμιά, Αγριομπαμπακιά (Heliotropium europaeum)
Περιοχή: Νέα Ποτίδαια
GPS:40.179412, 23.339049
Φωτογράφηση: 2017
Το Ηλιοτρόπιο το ευρωπαϊκό με κοινές ονομασίες ηλιοτρόπιο, βρωμόχορτο, λιτρόπι, λιοτρόπι, λιοστρόφι, λιόδρομο, ισκιόχορτο, βότανο, μαυρόχορτο πρόκειται για μία απαλώς τριχωτή, ετήσια πόα ύψους 4-40 εκ. Είναι εγγενές στην Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αφρική, αλλά είναι ευρέως πολιτογραφημένο αλλού, όπως στην Αυστραλία και τη Βόρεια Αμερική. Αναπτύσσεται ως ζιζάνιο στην άκρη του δρόμου σε ορισμένα μέρη. Πρόκειται για ένα ετήσιο βότανο που αναπτύσσεται από μια ρίζα και φτάνει στο μέγιστο ύψος κοντά στα 40 εκατοστά. Το στέλεχος και τα ωοειδή φύλλα καλύπτονται από μαλακές τρίχες. Οι ταξιανθίες είναι κουλουριασμένες αιχμές λευκών λουλουδιών με ασαφή ή έντονα σέπαλα. Κάθε λουλούδι έχει πλάτος μόλις μερικά χιλιοστά. Ο καρπός είναι ανώμαλο κάρυο. Το κυρτό σχήμα των ταξικαρπιών, που ομοιάζει της ουράς του σκορπιού, συνέβαλε στο να θεωρείται στην αρχαιότητα ως αντίδοτο στα τσιμπήματα των σκορπιών. Το Ηλιοτρόπιο το ευρωπαϊκό περιέχει αλκαλοειδή πυρρολιζιδίνης και είναι δηλητηριώδες. Το φυτό είναι πλούσιο σε Retronecine μία κρυσταλική ακετόνη που χρησιμοποιείται στην θεραπεία του καρκίνου. Πρόκειται για πολύ δημοφιλή μέθοδο θεραπείας για αυτό το φυτό αποκαλείται στην Ευρώπη Herbe Du Cancer (Βότανο του καρκίνου).

Ονομασία: Μηδική η εδώδιμη (Medicago sativa)
Περιοχή: Σάνη, Γεράνι
GPS:40.131367, 23.323329
Φωτογράφηση: 2022
Η Μηδική είναι πολυετές φυτό με όρθια ανάπτυξη. Φυτό ιδιαίτερα ανθεκτικό με τεράστιο γεωργικό και κτηνοτροφικό ενδιαφέρον. Η μηδική (επιστημονική ονομασία Medicago sativa) ή πολυετές τριφύλλι, είναι ανθοφόρο φυτό και ανήκει στην οικογένεια των ψυχανθών. Περιέχει τουλάχιστον 87 είδη και συναντάται κυρίως γύρω από τη λεκάνη της Μεσογείου. Είναι το πιο καλλιεργημένο κτηνοτροφικό όσπριο στον κόσμο. Η Μηδική καλλιεργήθηκε στη χώρα των Μήδων (σημερινό Ιράν) και έγινε γνωστό στην αρχαία Ελλάδα στη διάρκεια των περσικών πολέμων. Το όνομα του φυτού προέρχεται από τον αρχαίο λαό των Μήδων, όπως και η επιστημονική ονομασία του γένους Medicago. Η Μηδική καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο ως ζωοτροφή για τα βοοειδή, με υψηλή απόδοση ανά στρέμμα και μεγάλη διατροφική ποιότητα ως σανός. Διεθνώς αναφέρεται ως alfalfa, που σημαίνει «πατέρας όλων των τροφών» στα αραβικά.

Ονομασία: Φλώμος, Βερμπάσκο (Verbascum sinuatum)
Περιοχή: Κασσάνδρεια
GPS:40.075059, 23.423333
Φωτογράφηση: 2022
Το Βερμπάσκο (Verbascum) γνωστό με τη δημώδη ονομασία φλόμος ή φλώμος (επίσης γνωστό και ως βελούδινο φυτό (velvet plant)), είναι ένα γένος από περίπου 360 είδη από ανθοφόρα φυτά της οικογένειας των Χοιραδιοειδών (Scrophulariaceae). Είναι εγγενές στην Ευρώπη και την Ασία, με την υψηλότερη ποικιλομορφία των ειδών στην περιοχή της Μεσογείου. Ο φλόμος ή το «φλομόφυλλο», αναφέρεται συχνά στα φύλλα του Φλόμου του θάψου (Verbascum thapsus), τον μεγάλο ή κοινό φλόμο, ο οποίος χρησιμοποιείται συχνά στη βοτανική φαρμακευτική. Πρόκειται για διετή ή πολυετή φυτά, σπανίως μονοετή ή κοντά ξυλώδη φυτά, τα οποία αναπτύσσονται από 0,5 έως και 3 μέτρα. Τα φυτά πρωτίστως, σχηματίζουν ένα πυκνό ρόδακα από φύλλα, στο επίπεδο του εδάφους, εν συνεχεία, στέλνοντας προς τα άνω, ένα ψηλό ανθοφόρο βλαστό. Τα διετή φυτά, κατά το πρώτο έτος σχηματίζουν τη ροζέτα και την επόμενη χρονιά, το στέλεχος. Τα φύλλα είναι τοποθετημένα σπειροειδώς, συχνά πυκνά τριχωτά, αν και σε ορισμένα είδη είναι λεία (άτριχα). Τα άνθη έχουν πέντε συμμετρικά πέταλα· τα χρώματα των πετάλων στα διαφορετικά είδη, περιλαμβάνουν: το κίτρινο (το πιο συνηθισμένο), το πορτοκαλί, το κόκκινο-καφέ, το μωβ, το μπλε ή το λευκό. Ο καρπός, είναι μια κάψα η οποία περιέχει πολυάριθμους λεπτούς σπόρους. Εκτιμώνται για το ψηλό στενό ανάστημά τους και γιατί ανθοφορούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμη και σε ξηρά εδάφη. Ο μίσχος του φυτού, θεωρείται πρώτης τάξεως τρυπάνι, για χρήση με το χέρι, στο άναμμα της φωτιάς με την μέθοδο της τριβής.

Ονομασία: Περικοκλάδα (Convolvulus arvensis)
Περιοχή: Άφυτος, Άγιος Γεώργιος
GPS:40.087001, 23.413740
Φωτογράφηση: 2022
Είναι πολυετές έρπον ή αναρριχώμενη πόα της οικογένειας Convolvulaceae, με περιστρεφόμενο, λείο ή αραιά χνουδωτό, ποώδη, λεπτό, γωνιώδη και πράσινο βλαστό μήκους 30-60 εκατοστά. Τα μικρά φύλλα του είναι έμμισχα, ακέραια ή οδοντωτά, χνουδωτά, σε σχήμα που μοιάζει με βέλος. Τα άνθη της περικοκλάδας είναι μονήρη ή ανά δύο, με μήκος έως 2 εκατοστά, σε μασχαλιαίο ποδίσκο μεγαλύτερο του αντίστοιχου φύλλου, σε σχήμα χωνιού, λευκού λευκό-ρόδινου χρώματος, περίοδος ανθοφορίας από τον Απρίλιο έως και τον Σεπτέμβριο. Ο καρπός είναι κάψα χωρίς χνούδι. Πρόκειται για ένα αναρριχητικό φυτό που περιστρέφεται γύρω από οποιαδήποτε στήριξη που μπορεί να βρει. Τα άνθη του κλείνουν τη νύχτα και κατά τη διάρκεια μιας βροχερής μέρας. Στις ηλιόλουστες μέρες τα λουλούδια διαχέουν ένα άρωμα ηλιοτρόπου. Κοινές ονομασίες: Μικρό περικοκλάδι, Χωνάκι, Περικοκλάδι.

Ονομασία: Κληματίς η φλογώδης, αγράμπελη (Clematis flammula)
Περιοχή: Κασσάνδρεια
GPS:40.068951, 23.428512
Φωτογράφηση: 2022
Κοινές ονομασίες: Αγράμπελη, Αγραμπελίδα, Αγριάμπελη, Αγριαμπελίδα, Αμπελίδα, Αγριαμπελούδα, Αμπελίνα, Αλογάκι, Αϊγιάννης, Αγριοχελιδρονιά, Γλυκίδι, Γλικίγι (γλυκύγι), Γκουρπένι, Καλαμπελούδα, Κληματσίδα, Κλημαξίδα, Κούρμπενο, Κουρπενιά, Μπλετζίνα, Σακαϊόχορτο, Χαλαδρομιά, Χελιδονιά, Χελιδρονιά. Φυτό της Νότιας Ευρώπης και των χωρών της Β. Αφρικής, αλλά και είδος που καλλιεργείται ως διακοσμητικό, καλλωπιστικό αναρριχώμενο φυτό. Είναι φυλλοβόλο φυτό με βαθιά πράσινα φύλλα. Η Αγράμπελη φέρει λευκά άνθη με έντονο άρωμα αμυγδάλου. Τα άνθη έχουν τέσσερα σέπαλα και πολλούς στήμονες. Η Αγράμπελη αναρριχάται σε άλλα φυτά και μπορεί να φθάσει μέχρι τα 5 μ. Θα το συναντήσουμε από 0-1200 μ. με περίοδο ανθοφορίας από τον Ιούνιο-Αύγουστο. Το γένος Clematis περιλαμβάνει περίπου 300 είδη των εύκρατων και υποτροπικών περιοχών, από τα οποία 5 φύονται στην Ελλάδα. Τα κλαδιά της χρησιμοποιούνται στην κατασκευή καλαθιών, από αυτά φτιάχνονται, τα γνωστά μας κοφίνια. Ετυμολογία: Clematis: Από την ελληνική λέξη κλιματίδα, flammula: Υποκοριστικό της λατινικής λέξης Flamma (μικρή φωτιά).

Ονομασία: Ονομασία: Στάχυς ο κρητικός (Stachys cretica)
Περιοχή: Άφυτος, Άγιος Γεώργιος
GPS:40.091845, 23.419235
Φωτογράφηση: 2022
Στάχυς ο κρητικός (Stachys cretica), φυτό της οικογένειας των Χειλανθών (Labiatae) που αυτοφύεται στην Ελλάδα, όπου απαντάται σε πολλά μέρη, από τα παράλια μέχρι και τα ορεινά. Είναι πολυετής θάμνος, ύψους περί το ένα μέτρο, με όρθιους βλαστούς τετραγωνικούς, χωρίς διακλαδώσεις, ελαφρά τριχωτούς. Τα φύλλα είναι απλά, αντίθετα, στενόμακρα και χνουδωτά. Άνθη ρόδινα σωληνοειδή που στηρίζονται σε πέντε μυτερούς κάλυκες. Το φυτό ανθίζει μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου. Τα άνθη του, κατά μήκος του βλαστού, σε δεσμίδες από 5 έως 10, έχουν χρώμα στεφάνης ρόδινο. Η στεφάνη δίχειλη με τρίλοβο το κάτω χείλος. Ο καρπός είναι κάρυο. Πρόκειται για ωραίο φυτό που μπορεί να αξιοποιηθεί ως κοσμητικό.

Ονομασία: Σκαμπιόζα Ή Στραβόξυλο (Scabiosa Atropurpurea)
Περιοχή: Ποσείδι, Λόφος Σκοπιά
GPS:39.963793, 23.396089
Φωτογράφηση: 2021
Πολυετής πόα, με στενόμακρα, οδοντωτά, αντίθετα φύλλα, βιολετί, λευκά ή κόκκινα άνθη και ωοειδείς καρπούς με 8 αύλακες. Η ανθοφορία και συγκομιδή γίνονται το καλοκαίρι. Η Σκαμπιόζα είναι φυτό πού φθάνει σε ύψος ως 50 έκ. και το στέλεχος της είναι ευθύ, κυλινδρικό, δυνατό κάπως τριχωτό προς τα επάνω. Τα άνθη έχουν συνήθως χρώμα βιολέ σε κεφαλή ημισφαιρική. Οι καρποί μακρουλοί με 8 αυλάκια και έχουν ένα σπόρο. Ανήκει στην οικογένεια των Διψακωδών (Dipsaceae) ενώ υπάρχουν άλλα είδη αυτοφυή στην Ελλάδα με το όνομα Κουφολαχανίδες.

Ονομασία: Αγριομελισσόχορτο (Ballota nigra)
Περιοχή: Άφυτος, Άγιος Γεώργιος
GPS:40.087958, 23.414955
Φωτογράφηση: 2022
Κοινό όνομα: Βαλωτή η μέλαινα, αγριομελισσόχορτο και ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών. Πολυετές φυτό μέχρι 80 εκ. ύψος. Τα φύλλα είναι ωοειδή, οδοντωτά και έμμισχα. Είναι βότανο με μακρά ιστορία φυτικής χρήσης στο παρελθόν και ελάχιστη στη σύγχρονη εποχή λόγω της δυσάρεστης γεύσης του. Γνωστό κι ως Πιπερίζα, Ποπερίτσα, Σιδερολάπαθο, Μπαλότα, Ψευδοδίκταμος, Βρωμόχορτο, Σκυλόχορτο. Γνωστό από την εποχή του Διοσκουρίδη, έχει φαρμακευτικές και θεραπευτικές ιδιότητες, συναντάτε σε όλη τη Μεσόγειο, χαρακτηρίζεται καλό μελισσοκομικό φυτό που δίνει άφθονο νέκταρ. Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Ballota nigra, το nigra απευθύνεται στο μαύρο και το ballota στο Ελληνικό βάλλω, απορρίπτω, αφού τα ζώα δεν το προτιμούν για τροφή (μυρίζει περίεργα και δεν έχει καλή γεύση).

Ονομασία: Σολιδάγο η χρυσόβεργα (Solidago virgaurea)
Περιοχή: Κασσάνδρεια
GPS:40.072446, 23.427495
Φωτογράφηση: 2022
Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Solidago virgauria (Σολιδάγο η χρυσόβεργα). Είναι ευρέως διαδεδομένο σε Ευρώπη, Αμερική και βορειοδυτική Ασία. Ανήκει στην οικογένεια των Συνθέτων. Η ικανότητα του φυτού να διασταυρώνεται έχει δημιουργήσει μόνο στην Β. Αμερική περισσότερες από 130 ποικιλίες. Η ονομασία Solidago προέρχεται από τη λέξη solido που σημαίνει «ενώνω» και αναφέρεται στις θεραπευτικές ιδιότητες που του απέδιδαν. Στη χώρα μας το συναντούμε σπάνια, σε ορεινά μέρη. Φύεται σε ξέφωτα δασών, στις άκρες των δρόμων, σε δάση, σε πεδινές και ορεινές περιοχές. Είναι ένα όμορφο πολυετές φυτό που φτάνει σε ύψος από 20 έως100 εκατοστά. Έχει κομβώδες ρίζωμα και κυκλικούς όρθιους μίσχους που διακλαδίζονται μόνο στην ανθοφόρα περιοχή. Η κεφαλή του άνθους με πλάτος 9-15 χιλιοστά είναι τοποθετημένη σε τελικούς μίσχους, κάθε κορυφή έχει 5-10 φωτεινά κίτρινα γλωσσίδια-άνθη και στο κέντρο έχει 10-20 μικρά σωληνοειδή ανθάκια. Ανθίζει από τον Ιούλιο έως τον Οκτώβριο. Αργά το φθινόπωρο εμφανίζονται οι καφετί καρποί με μία κοντή τούφα άσπρων μαλλιών.

Ονομασία: Ηλίανθος ο ετήσιος (Helianthus Annuus)
Περιοχή: Άφυτος, Άγιος Γεώργιος
GPS:40.087630, 23.414532
Φωτογράφηση: 2010
Ο ηλίανθος (Helianthus) είναι γένος αγγειόσπερμων δικότυλων φυτών που ανήκει στην οικογένεια των Σύνθετων (Compositae) της τάξης των Αστερωδών (Asterales). Περιλαμβάνει 65 ως 100 περίπου είδη, πολυετή ή μονοετή ποώδη, ιθαγενή της αμερικανικής ηπείρου. Υπάρχουν αναφορές για την καλλιέργεια του από το 3000 π.χ. Το ύψος του ηλίανθου είναι ψηλό ενώ τα φύλλα του είναι μεγάλα, ωοειδή, οδοντωτά στην περιφέρεια και τριχωτά. Η ονομασία του γένους προέρχεται από το γεγονός ότι η ταξιανθία (κεφαλή) ακολουθεί τον ήλιο κατά τη διάρκεια της ημέρας και στρέφεται πάλι προς την ανατολή το πρωί. Η κίνηση αυτή που οφείλεται σε κάμψη του βλαστού, σταματά μετά την άνθηση και την γονιμοποίηση των ανθέων όταν τα κεφάλια παραμένουν στραμμένα προς την ανατολή. Σημαντικότερο είδος είναι ο Ηλίανθος ο ετήσιος, μονοετές φυτό που ως αυτοφυές έχει πολύκλαδο βλαστό με ύψος που κυμαίνεται από 1 έως 5 μέτρα και φέρει πολλά μικρά κεφάλια. Ο Ηλίανθος είναι το δεύτερο σημαντικότερο ελαιοδοτικό φυτό. Καλλιεργείται για το λάδι του σε μεγάλη κλίμακα σε πολλές εύκρατες χώρες. Ανθίζει από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο. Για τις μέλισσες αποτελεί μια πλούσια πηγή νέκταρος στην καρδιά του καλοκαιριού, όταν δηλαδή ελάχιστα μελισσοκομικά φυτά ανθίζουν.

Ονομασία: Λεβάντα η Στοιχάς (Lavandula stoechas)
Περιοχή: Φούρκα, Αγία Μαρίνα
GPS:40.021857, 23.420017
Φωτογράφηση: 2016
Η Λεβάντα η στοιχάς, γνωστή και ως Αγριολεβάντα, Λαμπρή ή Χαμολίβανο, είναι μέλος της μεγάλης οικογένειας των Χειλανθών, με πλήθος αρωματικές και φαρμακευτικές ιδιότητες ενώ τα άνθη της είναι άσπονδοι εχθροί του σκώρου. Είναι ιθαγενές των παραμεσόγειvων περιοχών. Πρόκειται για αειθαλή φρυγανώδη και πολύκλαδο πολυετή θάμνο, εύκολης καλλιέργειας αρκεί να φυτευθεί σε ελαφρύ χαλικώδες έδαφος το οποίο διαθέτει τέλεια αποστράγγιση. Έχει γκριζοπράσινα φύλλα, στενά ως λογχοειδή. Οι ανθοφόροι βλαστοί καταλήγουν σε ταξιανθία τύπου στάχεος. Έχει πλούσια ανθοφορία από τα μέσα της άνοιξης μέχρι τον Αύγουστο. Το γνωστότερο γένος είναι η λαβαντούλα, που περιλαμβάνει γύρω στα 25 είδη. Είναι γνωστή και με τα ονόματα: αγριολεβάντα, λαμπρή, λαβαντή, χαμολίβανο, μυροφόρα, καραμπάσι, Αβαγιανός. Η Λεβάντα στοιχάς αξιοποιείται στην κηποτεχνία καθώς και στην αρχιτεκτονική τοπίου, μεμονωμένα, σε ομάδες ή μπορντούρες για την δημιουργία ιδίως Μεσογειακού τύπου κήπου. Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλλα της χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και για τη θεραπεία νευρασθενειών. Οι ιαματικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα και αναφέρονται στο Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο και το Γαληνό.

Ονομασία: Μελίλωτος (Melilotus altissimus)
Περιοχή: Σάνη, Έλη Σταυρονικήτα
GPS:40.106426, 23.316262
Φωτογράφηση: 2022
Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Melilotus officinalis (Μελίλωτος ο φαρμακευτικός). Ανήκει στην οικογένεια των Ψυχανθών. Φύεται σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρειο Ασία. Το συναντούμε σε υγρούς τόπους στην Ελλάδα με εννέα είδη του και δύο παραλλαγές. Είναι φυτό ποώδες μονοετές ή διετές, που φτάνει σε ύψος μέχρι τα 130 εκατοστά. Τα στελέχη είναι πολυκλαδισμένα, εύρωστα, όρθια και φέρουν φύλλα που χωρίζονται σε τρία φυλλάρια. Κάθε φυλλάριο έχει σχήμα οβάλ ή λογχοειδές και μήκος ένα έως δύο εκατοστά και είναι οδοντωτά. Η ταξιανθία του είναι ένα μακρύ όμορφο τσαμπί, με ζωηρό κίτρινο χρώμα, στις μασχάλες των φύλλων. Τα κίτρινα άνθη έχουν μήκος 3 έως 5 χιλιοστά. Τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα (έχουν και αρσενικά και θηλυκά όργανα) και γονιμοποιούνται από τις μέλισσες και τα έντομα. Ο καρπός είναι λοβός, μικρός, λείος, ωοειδής και αμβλύς. Οι σπόροι του είναι ωοειδείς 1-2 μέσα στο λοβό. Το όνομα του βοτάνου προέρχεται από τις λέξεις μέλι και λωτός και είναι ιδιαίτερα αρεστό στις μέλισσες. Το αναφέρει ο Νίκανδρος τον 2 π.Χ. αιώνα. Το φυτό ανθίζει το καλοκαίρι και τα μέρη που χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς είναι οι ανθισμένες του κορυφές. Τα άνθη του μαζεύονται από τον Ιούλιο έως το Σεπτέμβριο.

Ονομασία: Όπυρος (Cardopatium corymbosum)
Περιοχή: Σάνη, Έλη Νέας Φώκαιας
GPS:40.121705, 23.326812
Φωτογράφηση: 2022
Κοινό στην Ελλάδα είδος αγκαθιού της οικογένειας των Συνθέτων (Compositae). Επιστημονική ονομασία: Cardopatium corymbosum. Είναι φυτό πολυετές και φαρμακευτικό. Σε ύψος φθάνει μέχρι και τα 35 εκατοστά περίπου. Φύεται τόσο σε καλλιεργημένα χωράφια όσο και σε ακαλλιέργητες εκτάσεις, σε περιοχές με άλλη θαμνώδη βλάστηση, σε άκρες δρόμων και σε αμμώδεις ακτές. Απαντάται από τα παράλια μέχρι και τις λοφώδεις περιοχές (υψόμετρο μέχρι 400 μέτρα περίπου). Φυτό πολύκλαδο, με πολλά αγκάθια, ενώ αγκάθια είναι και τα φύλλα του. Ανθίζει μεταξύ Μαΐου και Αυγούστου και διακρίνεται εύκολα από το χρώμα των ανθέων του, που είναι ανοικτό μπλε. Τα άνθη σε πολλά κεφάλια, 4 - 6 μαζί. Ο καρπός είναι αχαίνιο. Ο όπυρος, ως φαρμακευτικό φυτό, ήταν γνωστό από την Αρχαιότητα, ιδίως χρησιμοποιούμενο ως παυσίπονο, βασικά η ρίζα του. Ο Διοσκουρίδης το συνιστά μεταξύ άλλων και κατά του πονόδοντου. Παρασκευάσματα από τη ρίζα και τα στελέχη του φυτού χρησιμοποιούνταν κατά των πόνων στην κοιλιά και το στομάχι.

Ονομασία: Μελάνθιον το δαμασκηνόν (Nigella damascena)
Περιοχή: Άφυτος, Άγιος Γεώργιος
GPS:40.091867, 23.419276
Φωτογράφηση: 2022
Το Μελάνθιον το δαμασκηνόν (Nigella damascena) ή κοινώς η αγάπη-στην-ομίχλη (love-in-a-mist), ή η κουρελιασμένη κυρία (ragged lady) ή ο διάβολος στον θάμνο (devil in the bush) είναι ετήσιο ανθοφόρο φυτό κήπου, το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Βατραχιίδων ή Ρανουγκουλίδων (Ranunculaceae), που περιλαμβάνει τις νεραγκούλες ή βατράχια. Είναι ιθαγενές στη νότια Ευρώπη (αλλά επιγενές στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες), βόρεια Αφρική και νοτιοδυτική Ασία, όπου απαντάται στις παραμελημένες, υγρές γήινες επιφάνειες. To συγκεκριμένο επίθετο «δαμασκινόν», παραπέμπει στη Δαμασκό της Συρίας. Η κοινή ονομασία του φυτού προέρχεται από το λουλούδι που βρίσκεται φωλιασμένο σε ένα δαχτυλίδι από πολυσχιδή, δαντελωτά βράκτια. Αναπτύσσεται σε ύψος 20-50 εκατοστά, με πευκοειδή διαιρούμενα σαν το νήμα εναλλακτικά φύλλα. Τα άνθη, τα οποία ανθίζουν νωρίς το καλοκαίρι, συνήθως είναι διαφορετικές αποχρώσεις του μπλε, αλλά μπορεί να είναι λευκά, ροζ ή απαλό μωβ, με 5 έως 25 σέπαλα. Τα πραγματικά πέταλα βρίσκονται στη βάση των στημόνων και είναι λεπτά και γαμψά (clawed). Τα σέπαλα είναι το μοναδικό χρωματιστό τμήμα στο περιάνθιο. Τα τέσσερα με πέντε καρπόφυλλα της ένωσης του ύπερου, έχουν το κάθε ένα τους από ένα όρθιο στυλ. Ο καρπός είναι μια μεγάλη φουσκωμένη κάψουλα, η οποία αναπτύσσεται από μια ένωση των ωοθηκών, και αποτελείται από αρκετά ενωμένα ωοθυλάκια, που το καθένα περιέχει πολυάριθμους σπόρους. Αυτό αποτελεί μάλλον εξαίρεση για ένα μέλος της οικογένειας των νεραγκουλών. Το καψάκιο γίνεται καφέ στα τέλη του καλοκαιριού. Το φυτό αναπτύσσεται στο ίδιο σημείο, χρόνο με τον χρόνο.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση
και γενικά η αναπαραγωγή των κειμένων της ιστοσελίδας, με οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο, τμηματικά ή περιληπτικά, χωρίς γραπτή άδεια του δημιουργού. Οι φωτογραφίες αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του Sunspot Web Design, βάσει του νόμου 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης της Βέρνης (που έχει κυρωθεί με το νόμο 100/1975). Σημειώνεται ότι η πνευματική ιδιοκτησία αποκτάται χωρίς καμία διατύπωση και χωρίς την ανάγκη ρήτρας απαγορευτικής των προσβολών της. Όλες οι δημοσιευμένες φωτογραφίες αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία των φωτογράφων και διέπονται από τους νόμους του Ελληνικού Κράτους περί πνευματικών δικαιωμάτων. Δεν επιτρέπεται να αναπαράγετε τo site, εξ ολοκλήρου ή τμηματικά, χωρίς την έγγραφη άδεια των διαχειριστών. Εάν επιθυμείτε να χρησιμοποιήσετε μία ή περισσότερες από τις φωτογραφίες για παρουσίαση σε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο, υποχρεούστε να αναφέρετε στην ίδια σελίδα και σε ευκρινές σημείο το website : www.kassandratour.gr ως πηγή των εικόνων.

ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΣΑΣ
Τηλέφωνα επικοινωνίας :
+302374023330 & +306946676500
Υπεύθυνοι ιστοσελίδας :
Μαίρη Παπαδοπούλου & Βαγγέλης Κατσαρίνης
ΕΔΡΑ : Κασσάνδρεια Χαλκιδικής
e-mail : kass2010@otenet.gr

KASSANDRA'S DRINK, EAT & LEARN GUIDE

ΦΑΓΗΤΟ & ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΗΝ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
(Wild Flowers in Kassandra Peninsula)

KASSANDRA'S DRINK, EAT & LEARN GUIDE

ΦΑΓΗΤΟ & ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΣΤΗΝ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ (Wild Flowers in Kassandra Peninsula)

ΑΓΡΙΟΛΟΥΛΟΥΔΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
(Wild Flowers in Kassandra Peninsula)